ผู้ถาม : กราบเรียนถามองค์หลวงตาเจ้าค่ะ ความหลงของคนเรานี่น่ากลัวที่สุด เวลาหลงแล้วจะเป็นภูตผีปีศาจ เป็นยักษ์ เปรต อสูรกาย หรือจะเป็นสัตว์ร้ายก็ได้ และร้ายกว่านั้นหลงว่ามีตัวเรา ของเรามาหลอกตัวเองทุกวัน ผีที่แท้จริงก็คือตัวเราเอง เป็นอวิชชาที่ทำให้วงจรปฏิจจสมุปบาทหมุนวน การสิ้นตัวตนทั้งกายสังขาร จิตสังขารและใจนี้อย่างสิ้นเชิงจึงไม่เวียนเกิดเวียนตาย แต่ก็ยังเห็นว่าเรามีตัวอยู่ในจิตใต้สำนึก ขอองค์หลวงตาชี้แนะเจ้าค่ะ หรือว่าถูกหลอกในจิตใต้สำนึกคะ
หลวงตา : ถูกผี คือ หลงปรุงแต่งว่ามีตัวตนของเรา เหมือนหลงปรุงแต่งว่ามีตัวตนของผีอยู่ในจิตใต้สำนึก มาเป็นมายาคอยหลอกหลอน หลอกลวงตัวเราให้หลงรัก หลงชัง หลงยินดี หลงยินร้าย หลงกลัว
ต้องมีสติ ปัญญารู้เท่าทัน “ความหลง” ไปกับความคิดปรุงแต่งเป็นตัวตนในจิตใต้สำนึก รู้เห็นเขาจากใจว่าเขาเป็นเพียงความคิดปรุงแต่งขึ้นมาในจิตใต้สำนึก อย่าปล่อยให้ความคิด ความปรุงแต่งเป็นมายาหลอกลวงให้หลงแล้ว หลงอีก ทำไมปล่อยให้เขาหลอกอยู่ได้
ผู้ถาม : “ตัวกูไม่มีอยู่จริง” สำหรับหนูมันยังเป็นแค่สัญญา มันยังไม่เป็นจริง แบบนี้ต้องเพียรพิจารณากายและรู้ละปล่อยวางไปเรื่อย ๆใช่ไหมเจ้าคะ เอ๊ะ … หรือว่า เมื่อตัวกูไม่มีอยู่จริง ก็ไม่ต้องไปทำอะไร แค่ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติอย่างที่มันเป็นค่ะ … เริ่มงง .. ขอหลวงตาโปรดเมตตาชี้แนะ
หลวงตา : ถามเอง ก็ตอบเองแล้ว
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 9 กันยายน 2561
