ผู้ถาม : เมื่อคืนอ่าน “อวิชชาที่ซ่อนเร้นตอนที่ 1” และมาอ่านต่อด้วยธรรมจากหลวงตาเช้านี้ ถึงใจจนอึ้งไปเลยครับ ต้นทางจริง ๆ ของอวิชชา คือพฤติแห่งจิตปรมาณูแรกที่ขยับ แล้วเราไม่เท่าทัน ไม่ทันรู้ว่า นั่นเป็นผลจากตัวอวิชชาแรกที่หลง “คิดว่ามีเรา” ที่ยังซ่อนอยู่แล้วหลงยึดถือ จึงมีกิริยาจิต หรือพฤติแห่งจิตในทันที เคลื่อนเข้าสู่สังขาร วิญญาณในวงจรปฏิจจสมุปบาทไปแล้วอย่างรวดเร็ว เป็นเช่นนี้ใช่หรือไม่ครับหลวงตา
หลวงตา : สาธุ ถูกต้องแล้ว
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 17 พฤษภาคม 2561
