ผู้ถาม : หลวงตาขา การที่เรารู้ในตัวเองว่าไม่มีตัวตนได้ตลอดเวลา โดยที่ไม่ได้พยายามวางเพราะการวางเกิดขึ้นเอง ถือเป็นการปฏิบัติธรรมหรือไม่คะ
หลวงตา : จงสังเกตให้เห็นที่เกิดดับของความคิดหรืออารมณ์ทุกปัจจุบันขณะ ว่ามันเกิดที่ไหนและดับไปที่ไหน ก็จะพบว่ามันเกิดที่ “ใจ” ดับไปที่ “ใจ” แต่ไม่เคยมีใครพบตัวใจ และไม่มีใครพบที่ตั้งของใจ และใจไม่ปรากฏอาการเกิดดับ มันจึงเหมือนกับเป็นความว่างของธรรมชาติหรือจักรวาล
พบใจ พบธรรม
ถึงใจ ถึงพระนิพพาน
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 12 มีนาคม 2561
