ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาครับ
ที่ว่า รู้ .. ที่ไม่มีตัวเราเป็นผู้รู้ คือ รู้ที่เป็นความไม่มีอะไร
รู้ตัวเองว่า เป็นความไม่มีอะไร ไม่เป็นอะไร คือ รู้ที่เป็น "พุทธะ"
ขอโอกาสกราบเรียนถามหลวงตาครับ หมายถึง เมื่อรู้อาการของใจที่ปรากฏ หรือ สังขารที่ปรากฏแล้ว รู้อยู่แก่ใจหรือรู้ตัวเองในขณะนั้นว่า ไม่ได้มีอะไร ไม่เป็นอะไร กับอาการของใจที่ปรากฏ หรือ สังขารที่ปรากฏ นั้น จึงเป็นความว่าง “ความว่าง” นี้ คือ ว่างจากการมีส่วนร่วมกับอาการของใจ ว่างจากการเป็นอะไรกับอาการของใจ คือรู้แล้วไม่ยึดถือ รู้ซื่อ ๆ ใช่ไหมครับหลวงตา กราบขอบพระคุณหลวงตาครับ
หลวงตา : “รู้” นั้น รู้ว่า “รู้” ไม่มีตัวตน ไม่มีอะไร และ
รู้ว่าที่มีอะไรปรากฏ ไม่ใช่รู้ที่เป็นความไม่มี
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 12 มีนาคม 2561
