ผู้ถาม : น้อมกราบนมัสการหลวงตาเจ้าค่ะ ลูกขอโอกาสส่งการบ้านเจ้าค่ะ
เมื่อวันอาทิตย์ ลูกได้พูดคุยกับลูกชายวัย 18 ปี ลูกครึ่งเจ้าค่ะ ลูกได้คุยเรื่อง วิญญาณเกิดตายแล้วไปไหน เขาตอบ เรื่องตายมันเป็นธรรมชาติ ทุกคนต้องตาย เขาไม่เสียใจถ้าคุณพ่อตาย ตายแล้ววิญญาณก็ดับไปเลย
ไม่มีที่มาที่ไป เขาตอบเจ้าค่ะ เขาว่า เดี๋ยวเขาก็จะย้ายออกไปจะไม่ติดต่อมาหาแม่อีก พอฟังใจมันสะเทือน มันอาลัยลูกเจ้าค่ะ หลวงตาเจ้าคะทำไมลูกมองตัวเอง ไม่อาลัยในตัวเอง แต่ไปอาลัยกับลูกเจ้าคะ
ย้อนอดีตของลูกชายเจ้าค่ะ พาเขาไปวัดตั้งแต่เขา 4 ขวบเจ้าค่ะ ฝึกให้เขานั่งสมาธิจนถึง 8 ปี (แม่ไปวัดลูกต้องไปด้วยเจ้าค่ะบังคับ ) ทีนี้เขาเกลียดพระหรือวัดเจ้าค่ะ
ขอความเมตตาชี้แนะด้วยเจ้าค่ะ ขอกราบขอบพระคุณหลวงตา
หลวงตา : เอาธรรมเป็นที่พึ่ง อย่าพึ่งตัวบุคคล เพราะทุกคนย่อมไม่เป็นสิ่งไม่แน่นอน ไม่จากเป็น ก็จากตาย
สิ้นอาลัย จึงพ้นจากทุกข์
ผู้ถาม : น้อมกราบนมัสการหลวงตาเจ้าค่ะ จริง ๆ เจ้าค่ะ คำพูดนี้เคยได้ยินครูบาอาจารย์ ก็รับฟังแต่เข้าไม่ถึงใจ ขณะนี้มันเข้าสู่ใจแล้วเจ้าค่ะ ไม่จากเป็นก็จากตาย ใจมันร้องไห้เจ้าค่ะหลวงตา กราบหลวงตาแทบฝาเท้าเจ้าค่ะ น้ำตาไหล
หลวงตา : หลวงปู่ทา จารุธัมโม พ่อแม่ครูอาจารย์ กล่าวไว้ว่า
“สังขารไม่เที่ยง
หลีกเลี่ยงเสียให้พ้น
อนัตตาไม่ใช่ตน
อย่ากังวลว่าร่างกาย”
“ใจสงบ จึงพบสุข
วุ่นวายใจไป ก็แค่นั้น
ในที่สุดทุกอย่างก็ต้องจบลง
หากมันจบลงด้วยความวุ่นวายใจ มันก็มีแต่ความทุกข์
หากมันจบความวุ่นวายใจลง มันก็มีแต่ความสงบ และ ความสุข”
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 5 มิถุนายน 2561
