หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

ผู้ถาม : กราบนมัสการค่ะหลวงตา เมื่อวานลูกฟังไฟล์สิ้นอวิชชาคือสิ้นผู้ไปยึด ฟังแล้วเห็นความรู้สึกท้อ ๆ เพราะมีภาระหน้าที่เยอะเหลือเกิน มีลูก 4 คน ตอนนี้จะมุ่งธรรมอย่างเดียวไม่ได้เลย เมื่อคืนก็หลับไปกับความรู้สึกท้อค่ะ ตอนเช้าตื่นมาความรู้สึกท้อนั้นก็ยังอยู่ แล้วก็มีความคิดขึ้นมาว่าที่เรารู้สึกท้อเพราะมีตัวเรา มีตัวเราไปอยากได้ อยากเป็น ถึงมีความรู้สึกท้อ ความรู้สึกท้อก็หายไปเจ้าค่ะ แล้วก็มีความคิดมาสอนว่าก็ทำไปเรื่อย ๆ ถ้าทำยังมีโอกาส แต่ถ้าไม่ทำก็หมดโอกาสเจ้าค่ะ มันก็เป็นการเอาตัวเราไปปล่อยวางตัวเราใช่ไหมเจ้าคะ ลูกขอความเมตตาจากหลวงตาช่วยชี้แนะให้ลูกด้วยนะเจ้าคะ
กราบขอบพระคุณหลวงตามากเจ้าค่ะ

หลวงตา : มันเป็นเรื่องมีสติ ปัญญา สังเกตที่ตัวเราไปรู้สิ่งใด ก็จะเอาสิ่งนั้นมาวิพากษ์วิจารณ์ในใจเสมอ ซึ่งเป็นเรื่องปกติ

เพียงแต่ไม่หลงไปตามจิตที่วิพากษ์วิจารณ์ในปัจจุบันขณะนั้น ๆ และ ไม่ต้องไปพยายามดับเขา หรือ หนีเขาไปอยู่กับใจว่าง ๆ เบาสบาย
เพียงแค่รู้ตัวเราที่วิพากษ์วิจารณ์อย่างตรงไปตรงมา เขาจะคิดตรึกตรอง วิพากษ์วิจารณ์ หรือมีอารมณ์อย่างใด ก็ได้แต่แค่รู้ และยอมรับตามความเป็นจริงว่าจิตเขาก็เป็นอย่างนั้นนั่นแหละ เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย เป็นของไม่เที่ยง ก็เป็นสิ่งปกติธรรมดา เพียงแต่ไม่หลงไปกับเขา หรือ ไม่หลงดีรัก ชั่วชัง เกลียดทุกข์ รักสุข เท่านั้น ดีก็เอา ไม่ดีก็เอา สุขก็เอา ทุกข์ก็เอา เอามันทั้งนั้นแหละ … 555
อย่าไปเครียดหรือไปทุกข์กับมัน
มันไม่เกี่ยวกับลูก และการงาน
เพราะลูกก็ต้องเลี้ยงเขาไป งานก็ต้องทำไปตามปกติทุกคน

ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 5 มิถุนายน 2561