ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาครับ หลายวันมานี้ผมมีเรื่องอยากกราบรายงานหลวงตาเกี่ยวกับการปฏิบัติ แต่เมื่อพิมพ์ออกมาแล้ว ก็คิด ก็เข้าใจว่าสิ่งที่อยากจะกราบเรียนหลวงตา อยากจะถามหลวงตามันเป็นสังขารทั้งนั้น ผมก็เลยไม่ส่งมา เช่นเมื่อเช้าผมฟังเรื่อง "วางแม้แต่ผู้วาง"
ขณะที่หญิงท่านนั้นกำลังอธิบายถึงสภาวธรรมของเขา ใจผมมันก็ตื้นตันขึ้นมาดื้อ ๆ น้ำตาไหล ข้างในใจก็บอกมาพร้อมกันทันทีว่าเป็นสังขาร มันก็ทุเลาลงและหายไป ผมก็กะจะกราบเรียนหลวงตา แต่ใจก็รู้ว่าที่เป็นอย่างนั้นเพราะ "มันโดนใจ"
ส่วนที่อยากจะถามก็เป็นสังขาร และก่อนหน้านี้รวมถึงปัจจุบันนี้ เมื่อมีสติดีอยู่ผมพิจารณาเห็นสังขารเกิดดับในความว่างเปล่า และเห็นว่าผู้เห็นแล้วคิดปรุงนั้นก็เกิดดับในความว่างเปล่าเช่นกัน มันก็สงสัยว่านี่เรามโนเอาเองหรือเปล่า
ก็อยากจะกราบเรียนถามหลวงตา แต่ใจมันก็บอกว่า การพิจารณารู้เห็นอย่างนี้ ผู้รู้ผู้เห็นนี้ก็เป็นสังขาร การที่สงสัยอย่างนั้นก็เป็นสังขาร ผมก็เลยไม่ได้กราบเรียนถามหลวงตาครับ แต่คิดไปคิดมาก็กลัวว่าถ้าผิดทางจะไปกันใหญ่
ก็เลยกราบเรียนหลวงตาครับว่าที่ผมพิจารณาอย่างนั้น และปัจจุบันผมเดินทางมาถูกทางไหมครับ
หลวงตา : ปล่อยวาง หรือ ไม่มีผู้ยึดถือ ย่อมถูกต้องทั้งหมด
ยึดถืออะไร แม้ยึดถือความว่าง โอภาส (ความสว่าง) หรือ นิพพาน ย่อมผิดทางคำสอนทั้งหมด
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 9 กรกฎาคม 2561
