ผู้ถาม : กราบนมัสการเจ้าค่ะ หนูสังเกตพบว่า … ตอนที่หลงยึดถือสิ่งใด
สิ่งนั้นจะ “ค้างคา” อยู่ในใจ ตอนยึดความรู้ก็จะมีความคิดวนเวียนอยู่แต่เรื่องนั้น
ทบทวนกลับไปพบว่ามันไม่รู้เท่าทันและเข้าใจว่า … “ศึกษา”ความจริง
ทั้ง ๆ ที่มันเป็น “หมกมุ่น” เจ้าค่ะ ตอนนี้ทุกสิ่ง (ปรากฏการณ์) ยังคงเหมือนเดิม แต่หนูแค่รู้สึกว่า ...
คนที่เป็นจริงเป็นจังกับ “ความพ้นทุกข์” กับ “ความรู้” เหมือนมันหายไปเจ้าค่ะ มันแล้วแล้วไปง่ายขึ้นมาก เพียงแต่ควรทำสิ่งใดก็ทำไปเจ้าค่ะ
อยู่กับปัจจุบันไปเรื่อย เป็นธรรมดา ธรรมดา กราบขอความเมตตาองค์หลวงตาชี้แนะด้วยเจ้าค่ะ “ความเป็นธรรมดา คือ อิสระที่แท้จริง” เจ้าค่ะ
มันมีคำขึ้นมา น้ำตาจะร่วง ผ่านไปแล้วเจ้าค่ะ กราบขอบพระคุณองค์หลวงตาที่เมตตาหนูมาตลอด
กราบ กราบ กราบ เจ้าค่ะ
หลวงตา : ร่างกาย จิตใจ รวมทั้งผู้รู้ หรือ ตัวเราทั้งตัว ไม่ว่ามันจะเป็นอย่างไร ก็เป็น “สังขาร” ทั้งนั้น ปรุงแต่งเกิดเอง ดับเอง เกิดเอง ดับเอง ..... ๆๆๆๆ ..... ไม่มีใครหลงยึดถือ
“อยู่กับรู้เห็นความจริงจาก ‘ใจ’”
“ใจ” ไม่ได้เป็นของใคร ไม่ได้เป็นเรา ตัวเรา หรือของเรา
ไม่ปรากฏอะไร
ไม่มีตัวจิตใจ
ไม่เคลื่อนไหว
ไม่เกิดดับเลย
ผู้ถาม : เข้าใจแล้วเจ้าค่ะ
“อยู่กับรู้เห็นความจริงจาก ‘ใจ’”
“ใจ” ไม่ได้เป็นของใคร ไม่ได้เป็นเรา ตัวเรา หรือของเรา
ไม่ปรากฏอะไร
ไม่มีตัวจิตใจ
ไม่เคลื่อนไหว
ไม่เกิดดับเลย
เห็นแบบนี้เลย แม้แต่ความเกิดดับ ก็ไม่มี
หลวงตา : สาธุ
ผู้ถาม : น้อมกราบขอบพระคุณองค์หลวงตาอย่างสูงเจ้าค่ะ
อ่านคำตอบองค์หลวงตา ข้างในมันร้องไห้
กราบ กราบ กราบ เจ้าค่ะ
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม 2561
