ผู้ถาม : กราบเท้าหลวงตาค่ะ ฟังไฟล์เสียงนี้แล้ว และฟังทุกไฟล์ที่หลวงตาส่งให้มาพิจารณาการปฏิบัติว่าทำถูกต้องหรือยัง พบว่าน่าจะทำถูกคือ หลาย ๆ ครั้ง เห็นความเข้าใจแล้วปล่อยวาง ไม่ไปพยายามทำอะไร ไม่ติดใจ ลังเล สงสัย วิตกกังวล คิดหน้าคิดหลังอะไรอีก “ใจ” ไม่ยึดถือสิ่งใดที่ผ่านมาทั้งความเข้าใจ ไม่พยายามทำอะไร แล้วทุกอย่างก็สงบ ไม่ปรุงแต่ง เป็นความสงบที่เป็นธรรมชาติปกติ ๆ มีสติ มีความรู้เห็นทุกกิริยาอาการต่าง ๆ อย่างปกติ เหมือนตอนที่อยู่ต่อหน้าหลวงตา หรือตอนที่หลวงตาไล่สภาวะให้แล้วเป็นแบบนี้ได้ คือ หลวงตาบอกว่าอันนี้แหละคือธรรมชาติที่หยุด พ้นจากสังขาร พ้นจากความปรุงแต่ง แต่สังขารมันหมุนไป เมื่อมาใช้ชีวิตอยู่เอง พบว่า “ใจ” บางครั้งเป็นธรรมชาติที่หยุดบ้าง ไม่หยุดบ้าง ไหลไปตามความคิด อารมณ์ ความรู้สึก สิ่งที่มากระทบ แต่ก็มีสภาวะที่เป็นความไม่ปรุงแต่งมากขึ้น บ่อยขึ้นกว่าแต่ก่อน ไม่ไปเห็นสังขารแล้วบอกมันว่า มันเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เหมือนแต่ก่อน แต่ก็เห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา จริง ๆ ขอถามว่า .... ปฏิบัติไปแบบนี้ อยู่กับธรรมแท้ (ใส่ทองแท้) แล้วใช่ไหมคะ แล้วก็ปฏิบัติไปแบบนี้จนวันหนึ่งใจจะสิ้นวิราคะหมดยางเหนียวไปได้ใช่ไหมคะหลวงตา ///กราบขอบพระคุณหลวงตาที่เมตตาอบรมสั่งสอนค่ะ
หลวงตา : ให้ปล่อยวางตัวเรา “ผู้รู้” ว่าบางขณะจิตหลงไปเป็นผู้คิดปรุงแต่งหรือหลงไปเป็นสังขาร บางขณะจิตไม่หลง...
ไม่ใช่หลงไปพยายามทำให้ไม่หลง หรือ หลงไปรักษาความไม่หลง
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 31 มกราคม 2561
