ผู้ถาม : กราบเรียนหลวงตา ผมขออนุญาตส่งการบ้านครับ คือเดิมที่ผมปฏิบัติแบบไล่ดับอาการของจิต ทำให้หลงและเป็นทุกข์มาก ต่อมาก็เปลี่ยนมาตามดูรู้เห็นอาการของจิต รู้ละ ปล่อยวาง ไม่ให้ค่าให้ราคา ไม่ต่อล้อต่อเถียงอาการของจิตว่าผิดว่าถูก ขณะนี้ปฏิบัติดูที่ตัวผู้รู้ เห็นผู้รู้ผู้ดู ตั้งอยู่ที่ผู้รู้อย่างเดียว ไม่ทราบว่าความคิดความเห็นเช่นนี้ถูกต้องหรือไม่ครับ
หลวงตา: ไม่หลงยึดถือ “ผู้รู้” ว่าเป็นเรา ตัวเรา หรือ ของเรา
เขาเป็นธรรมชาติที่ได้แต่แค่ “รู้” หรือ สักแต่ว่ารู้ หรือ ฮู่ซือ ๆ ...
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 30 มกราคม 2561
