ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาครับ หลังจากกราบเรียนส่งการบ้านหลวงตาเมื่อวานตอนเย็น กระผมก็กัดติดจดจ่อตามที่หลวงตาชี้แนะต่อ เวลาจะนอนจิตมันไม่หลับ รู้เห็นสังขารภายในวุ่นวายไปหมด ก็รู้อยู่แก่ใจ วาง จนเขาหลับ ตื่นมาก็รู้ทันในสิ่งที่ปรากฏ ความสงบก็รู้อยู่แก่ใจแบบนั้นตามความเป็นจริง กัดติดจดจ่อ (มีหลักแก่ใจ คือ รู้ วาง) จนนั่งรอทานอาหารเช้า มีสิ่งที่ปรากฏต่างจากที่เคยเป็น ไม่รู้จะใช้คำแบบไหนดี ในที่นี้ขอใช้คำว่า ภายใน คือความรู้สึกนึกคิด แปรปรวนไปหมด ภายนอก คือร่างกายนี้แปรปรวนไปหมด กัดติดจดจ่อ รู้ วาง เช่นนั้นในสิ่งที่ปรากฏ สิ่งที่เป็น สิ่งที่ไม่มีไม่เป็น อย่างต่อเนื่อง จนความแปรปรวน ภายใน ภายนอก เขาหยุด ทุกอย่างก็สงบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็รู้เห็นมีการปรุง ใจสงบ ตามปรกติ จึงกราบเรียนหลวงตาเมตตาพิจารณาชี้แนะครับ กราบขอบพระคุณองค์หลวงตาด้วยความเคารพอย่างสูงครับ
หลวงตา : คำตอบอยู่ในภาพธรรมสองภาพที่ส่งมานี้
1. อ่านใจให้ขาดว่า “ปรุงแต่ง” เพื่อ “ตัวเรา” หรือไม่
2. ไม่เอาตัวเราไปปล่อยวางอะไร
แค่ปล่อยวางสังขารในใจ
สุดท้ายปล่อยวาง “ใจ” ที่ไม่สังขาร
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 9 มกราคม 2561
