ผู้ถาม : วนเวียน .. เวียนวน
เพราะ "มีตัวมีตน".. อยู่ร่ำไป
อยากมี อยากเป็น อยากได้
… จนไม่เห็น "มัน" ในใจ
เข้าใจ .. เข้าใจ .. เข้าใจ
แต่ไม่เคยเข้า "ถึงใจ"
แม้นถึงใจ แล้วเผลอไป . . .
"ยึดเอาไว้" .. วนแน่นอน
เพียง " สิ้ น ยึ ด " คำสั้น ๆ ตามองค์ท่านเมตตาสอน
จบวัฏฏะที่ทุกข์ร้อน ไม่วน-เวียนอีกต่อไป
หลวงตา : ตัวเรา ผู้ดู ผู้รู้ ผู้เห็น ผู้เข้าใจ และเป็นผู้หลงยึดถือเสียเอง คือ รู้ เห็น เข้าใจทุกอย่าง ทั้งดี ชั่ว สุข ทุกข์ บุญ บาป กุศล อกุศล อะไรควรไม่ควร
ซึ่งทั้งหมดล้วนไม่ควรยึดถือ หรือ สิ่งที่รู้เห็นสัมผัสได้ ไม่มีสิ่งใดเขาติดยึดยึดเรา
รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์ หรือ ร่างกาย จิตใจ รวมทั้งผู้รู้ เขาไม่ติดยึดเรา
***** แม้เขาจะติดยึดเรา แต่ถ้าเราไม่ติด ไม่ยึดเขา ตัวเราผู้ทุกข์ก็ไม่มี
***** เป็นเพราะเราหลงติดยึดเขา จึงทำให้เกิดตัวเราเป็นทุกข์กับสิ่งนั้น
“สัพเพ ธัมมา นาลัง อภินิเวสายะ”
ธรรมหรือสิ่งทั้งปวง ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น เพราะมันจะทำให้เกิดตัวเราเป็นทุกข์ ไม่มีสิ่งใดยึดถือเราจริง มีแต่เรายึดถือเขาจริง จึงไม่สิ้นตัวตน สิ้นผู้ยึดถือ สิ้นกิเลส สิ้นอวิชชา ตัณหา อุปาทาน จึงไม่สิ้นภพ ชาติ ชรา มรณะ และ ความทุกข์ทั้งมวล
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 22 สิงหาคม 2561
