ผู้ถาม : หลวงตาเจ้าคะ เดิมยังติดอยู่ว่า ทำอย่างไร ความรู้สึก ว่ามี "ตัวเรา จะพ้นทุกข์สิ้นเชิงในอนาคต" จะหายไป ทำอย่างไร จึงจะไม่รู้สึก ว่าวันนึง จะเป็นมะม่วงสุกที่ร่วงหล่นเอง
มันเห็นว่า ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ทำอะไรเลย แต่การรอคอย ที่จะบรรลุธรรมในอนาคตข้างหน้า แค่รอ !!! มันก็เป็นอวิชชาแล้ว รู้ทั้งรู้ว่ามันขวาง แต่ไม่รู้จะล้างมันอย่างไรเจ้าค่ะ
แท้จริงลูกเข้าใจผิดใช่ไหมเจ้าคะ มันเอา 'ตัวเอง' ไปล้าง อวิชชา เพื่อ 'ตัวเอง' จะได้ไม่มีอะไรขวาง เพื่อ 'ตัวเอง' จะได้บรรลุธรรมเสียที
เห้อ "ความมีตัวตน" ซ่อนเร้น อยู่ ยิ่งความรู้ความเห็นละเอียด ตัวนี้ยิ่งละเอียดตาม
พอเห็นมันถึงเข้าใจ ว่าไม่มีใครเอาตัวเองไปล้างอวิชชาได้หรอก ทำให้ตายก็ทำไม่ได้จริงๆ 555
ของมันเป็นอย่างไรมันก็เป็นอย่างนั้นแหละ
ไอ้ "ตัวเอง" ที่เห็น มันก็ปรุงแต่งของมันไปเอง มันไม่รู้ตัวมันหรอก ว่ามันเป็นอวิชชา มันไม่รู้ตัวมันหรอก ว่ามันไปขัดมือขัดเท้า ไปขวางธรรมใคร
แต่มีคนไปขี้ตู่ใส่ความมัน ว่ามันมาขวางธรรมเจ้าของ มันก็เลยเป็นแพะไป
มันต้อง "ปล่อยแพะ" แต่ "จับโจรขี้ตู่" ถูกไหมเจ้าคะ
หลวงตา : รู้ทุกอย่าง แต่ไม่ยึดถือสักอย่าง
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 21 เมษายน 2561
