ผู้ถาม : กราบนมัสการพ่อแม่ครูบาอาจารย์ ท่านหลวงตาที่เคารพบูชาเลื่อมใสในปฏิปทาของหลวงตาอย่างสูงครับ กระผมเป็นแฟนพันธุ์แท้ของหลวงตาครับ อยู่ในกลุ่มไลน์ติดตามโดยตลอด อ่านไลน์ฟังซีดี และบันทึกไฟล์เสียงที่หลวงตาได้กรุณา (สัตว์โลกที่ยังลุ่มหลงลงในวัฏสงสาร) ได้นำลงไลน์กลุ่มทั้ง 2 กลุ่มมาโดยตลอด
มีความตั้งใจมาตั้งแต่เด็กแล้ว เห็นว่า โลกนี้ไม่เที่ยงมีแต่ทุกข์ ได้เสาะหาวิธีการขั้นตอนการปฏิบัติเพื่อความพ้นทุกข์มาหลายแห่ง จนได้มาฟังซีดีของหลวงตา "ชุดทางพ้นทุกข์" ได้อธิษฐานบวชใจถอดถอนคำอธิษฐาน ขอขมา ฯลฯ จึงได้ข้อสรุปแนวทางแห่งการพ้นทุกข์ได้ว่า คือ การปล่อยวาง สิ่งเหล่านี้
- สังขาร "สิ่งที่ถูกรู้" หรือขันธ์ ๕ หรือสิ่งปรุงแต่ง ตามแต่ระดับที่จะใช้เรียกกัน
- วิสังขาร "ผู้รู้" หรือ ใจ หรือ จิตเดิมแท้ หรือพุทธะที่ยังไม่หมดอวิชชา จึงยังต้องมาเกิดดับๆๆ ตามแต่ระดับที่จะใช้เรียกกัน
และหรือ ตัวผู้รู้ผู้ปล่อยวาง ,ความรู้,ความว่างที่เกิดขึ้นภายหลังการปล่อยวาง ที่เราคิดว่าได้ปล่อยวางมาหมดแล้ว มีเรื่องขอความกรุณากราบเรียนถามหลวงตา ดังนี้ ครับ
คำถาม: ขณะเดินจงกรม เมื่อก้าวเท้าแล้วลงปลายเท้าไปบนพื้นบ้าน เกิดเสียงดังเห็นความหงุดหงิดเกิดขึ้น ความหงุดหงิด นี้เป็นอาการของขันธ์ ๕ หรือจิตสังขาร หรือเกิดสังขารปรุงแต่งขึ้นใช่ไหมครับ และในขณะเดียวกันผมเห็นว่า มีความรู้เกิดขึ้นอีกตัวหนึ่ง ว่า ไม่ไปหงุดหงิดตามสิ่งที่เกิดขึ้น ความรู้ตัวหลังที่เกิดขึ้น มันเป็นสังขารด้วยหรือเปล่าครับ หรือเป็น ใจที่รู้อาการหงุดหงิดนี้ครับ และมันคือ จิตเห็นจิตหรือเปล่าครับ และมันคือ การไม่ปรุงแต่งต่อเหมือนกับที่พ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านบอกกับผู้ที่ถามว่า หลวงปู่ยังมีการโกรธอยู่หรือไม่ ซึ่งท่านได้ตอบว่า มีแต่ไม่เอา
ขอกราบรบกวนเวลาอันมีค่าเพียงเท่านี้ก่อนครับ ขอกราบหลวงตาเป็นพ่อแม่ครูบาอาจารย์ กระผมตั้งใจจะทำการใดใด (หยุดทำ หรือปล่อยวาง) เพื่อความถึงที่สุดแห่งทุกข์ในภพภูมินี้ให้ได้ต่อไปครับ
หลวงตา : รู้เห็นสิ่งใด อาการใดทุกปัจจุบันขณะ ก็ให้ปล่อยวางไปตลอดเวลา อย่าไปสำคัญมั่นหมายว่าอะไรเป็นอะไร เดี๋ยวเข้าใจเอง
สิ่งใดที่รู้เห็นแล้วในอดีต ก็วางไป
สิ่งใดมีความอยาก ความปรารถนาในอนาคต ก็วาง ในปัจจุบัน
ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 20 เมษายน 2561
