ผู้ถาม : กราบนมัสการเจ้าค่ะหลวงตา ลูกฟังพระธรรมคำสอนของหลวงตาอย่างต่อเนื่อง ก็น้อมพิจารณาตามไปด้วยเจ้าค่ะ อยู่กับธรรมเมื่อมีอะไรเข้ามาก็คิดพิจารณาจนแตกเป็นปัญญา ยังไม่ติดขัด ไม่มีสงสัย เพราะเหตุเกิด เหตุก็ดับ ไม่มีผู้เสวย อยู่กับรู้ เมื่อคิดปรุงแต่งก็รู้เห็นว่าสังขารมันก็ดับ คิดก็ดีนะเจ้าคะหลวงตา คิดที่ไม่ใช่หลง คิดอยู่กับรู้ก็เป็นปัญญา ก่อนหน้านี้จะใช้คำว่าวาง (คือปลดปล่อยจากความยึดมั่นตัวตน) แต่มาตอนนี้เข้าใจจากที่หลวงตาสอนชี้มาอย่างต่อเนื่อง จนตัวตนนี้มันไม่มี ยอมรับตามความเป็นจริงคำนี้ก็เปลี่ยนไป มันไม่ต้องวาง เพราะไม่มีใครจึงไม่ต้องไปวาง พูดหรือเขียนโพสต์อะไรออกไป ก็รู้ว่าเขียน ว่าพูด แต่ไม่มีตัวตน ไม่มีเรา จึงจบ เป็นเกิดดับในทุกขณะๆ นั้นๆ เจ้าค่ะ บางครั้งเห็นการอ่าน ว่านี้ชอบหรือไม่ชอบ แต่ก็ธรรมชาติที่มีอยู่ในขันธ์ห้านี้ ก็ไม่ใช่เรา รู้ปุ๊บ มันดับไปเลย จึงมองโลกนี้ตามธรรมชาติ กราบขอโอกาสหลวงตาชี้แนะกับลูกด้วยเจ้าค่ะ หากว่ายังมีอะไรที่ไม่ใช่ทางหรือพลาดไป นมัสการเจ้าค่ะหลวงตา ฟังธรรมหลวงตาวันนี้กล่าวกับธรรมชาติออกไปว่า หลวงตาสอนใช้คำสุดยอดปรมาจารย์เจ้าค่ะ เกิดมาชาตินี้ไม่เสียชาติเกิดที่ได้รับฟังธรรมที่หลวงตาสอนเจ้าค่ะ
หลวงตา : สาธุ สมกับที่ติดตามเป็นแฟนพันธ์ุแท้กันมาอย่างต่อเนื่อง ต่อไปปัญญาที่รู้แจ้งก็จะยิ่งละเอียด ชัดเจน คม ชัด ลึก ทั้งเฉพาะ และกว้างขวางมากยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ
ปุจฉาวิสัชนาธรรมเมื่อวันที่ 7 เมษายน 2561
