โยม : กราบขออนุญาตแชร์ความรู้นะเจ้าคะหลวงตา เผื่อมีประโยชน์ค่ะ
คนเรา มัว แต่หลงเดินหา ในสิ่งที่ “ไม่มี” จึงไม่เจอ
ลองหยุดหา แล้วมองรอบ ๆ... แล้วจะเห็น... เจ้าค่ะ
หลวงตา : รู้แจ้งแก่ใจ หรือ รู้จากใจ หรือ ใจที่เป็นวิสังขาร รู้ว่า “ผู้หา.... ผู้มองรอบ ๆ .... ผู้เห็น.... ผู้....” ทุกปัจจุบันขณะ เป็นสังขารปรุงแต่ง ไม่ใช่เป็นตัวตนคงที่ เป็นเรา เป็นตัวเรา เป็นของเรา จึงไม่หลงยึดถือ
***** รู้ทุกอย่าง ไม่ยึดถืออะไรเลย (ไม่ยึดถือสิ่งที่รู้ ไม่ยึดถือว่าเราเป็นผู้รู้ ไม่ยึดถือว่าเราไม่ยึดถือหรือเราสิ้นยึดถือแล้ว) ก็ “นิพพาน”
หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
โอวาทธรรมจากปุจฉาวิสัชนา
21 มีนาคม 2563
~~~~~~~~~~~~~~~
