คำถามจากโอวาทธรรม "เราคือ ธรรมชาติ ธรรมชาติ คือเรา" (อ่านรายละเอียดโอวาทธรรมจากเว็บไซต์ตามลิงค์ข้างล่างนี้ )
โยม 1 : กราบนมัสการหลวงตาครับ ผมได้ add ไลน์ของหลวงตามาจากเพื่อน ชอบบทความที่ส่งมาทุกอันมาก
ผมมีความเห็นส่วนตัว อยากจะกราบเรียนหลวงตา หากเป็นประโยชน์ในการสื่อสารธรรมครับ
ธรรมชาติไม่มีภาษา ภาษามีแต่ในมนุษย์ จากสมองที่อัจฉริยะ สมองมนุษย์จำลองโลกขึ้นมาทั้งใบด้วยภาษา มนุษย์มีอวิชชา ตกเป็นทาสของสมอง แยกแยะภาษากับธรรมชาติไม่ได้ นอกจากบุรุษผู้ฝึกแล้ว
ผมมีโอกาสพิจารณาคำว่า "เราไม่มีอยู่จริง" มาพักใหญ่ หลายปี เกิดมุมมองใหม่ว่า
เรามีจริง (เรามีอยู่) แต่ไม่ใช่ของจริง
เรามาจากความคิดของสมอง (อุปาทาน) ตามกระบวนการของอิทัปปัจจยตา
ความคิดมีจริง แต่ไม่ใช่ของจริง
หลวงตา : เมื่อโยมเห็นว่า "เรามาจากความคิดของสมอง"
ดังนั้น “เรา ตัวเรา ของเรา” รวมทั้งความคิดว่า “เรามีจริง (เรามีอยู่) แต่ไม่ใช่ของจริง และความคิดว่า “เราไม่มีอยู่จริง” ก็มาจากความคิดของสมอง
ทั้งสมอง และ ความคิด เป็นสังขารปรุงแต่ง ไม่เที่ยง เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา จึงไม่ใช่ตัวตนคงที่ เป็นทุกข์ ทนอยู่สภาพเดิมไม่ได้ อย่าหลงยึดมั่นถือมั่นว่า เป็นเรา เป็นตัวเรา เป็นของเรา
ถ้าโยมรู้เห็นจากใจจริง ๆ ในปัจจุบันขณะ ว่า ความเห็น ความคิด นึก ตรึกตรอง ความปรุงแต่ง ความรู้ ความเข้าใจ ความเพ่งพิจารณา ความรู้แจ้ง ความรู้สึก ..... ว่า เป็นเรา เป็นตัวเรา เป็นของเรา เป็นเพียงสังขารปรุงแต่งมาจากสมอง เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ก็จะสิ้นหลงยึดมั่นถือมั่น
แล้วจะเป็นปัจจัตตัง รู้แก่ใจว่า บัดนี้สิ้นผู้เสวย สิ้นผู้กินอาการ หรือสิ้นผู้ยึดมั่นถือมั่นแล้ว
เมื่อสิ้นผู้ยึดมั่นถือมั่น ก็รู้ว่าสิ้นกิเลส พ้นทุกข์ (นิพพาน)
พระอริยเจ้า ท่านอยู่กับรู้นี้
โยม 2 : กราบนมัสการเจ้าค่ะหลวงตา
เมื่อ 2 วันที่แล้ว หนูเดินจงกรมแล้วเจอศึกหนักกับความกลัว ทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามันเป็นความคิดปรุงแต่ง แต่ก็ไม่สามารถฝ่าด่านไปได้เจ้าค่ะ ยิ่งพยายามหาทางทำให้ความกลัวหายไป มันก็ยิ่งเพิ่ม ๆ ๆ ๆ ๆ ขึ้น จนสุดท้ายต้องยอมแพ้เลิกเดิน
วันต่อมาก็เริ่มเดินใหม่เจ้าค่ะ คราวนี้เตรียมใจมาอย่างดีว่าจะค้นหาแบบเจาะลึกว่ากลัวอะไร กลัวทำไม จะหาทางสู้กับมันเต็มที่
หนูเลยเริ่มจากเปิดไฟล์เสียงหลวงตานำทางให้ทุกจิตวิญญาณที่อยู่ละแวกนั้นฟังไปด้วยกันเจ้าค่ะ (หาตัวช่วยเจ้าค่ะ) ขณะที่ฟังไปเรื่อย ๆ จิตก็ค่อย ๆ สงบลง
จนมาถึงตอนที่หลวงตาสอนว่า จิตมันก็คือจิต แต่เราจะเอาตัวเราไปช่วยจิตให้มันพ้นทุกข์ ไม่เห็นตัวดิ้นรนที่จะช่วยให้จิตพ้นทุกข์ ... เท่านั้นแหละเจ้าค่ะ เจื๊อกถึงใจ ถึงบางอ้อเลยเจ้าค่ะ เห็นตัวตนที่ดิ้นรนช่วยเหลือจิตทันที
หนูดันไปพยายามหาทางช่วยให้จิตมันหายกลัวทำไม แถมดิ้นรนขลุกขลัก ๆ มาตั้ง 2 วัน ก็แค่ยอมรับว่ามีความกลัวเกิดขึ้น ... แค่รู้ว่ากลัวก็พอแล้ว ไม่ต้องทำอะไรกับความกลัว ยอมรับอย่างที่มันเป็น
หลังจากนั้นความกลัวหายวับไปกับตา เป็นความสงบเข้ามาแทน หนูก็เลยเดินพิจารณากายต่อไปเจ้าค่ะ
กราบขอบพระคุณหลวงตาเจ้าค่ะ ช่วยชีวิตไว้ได้พอดีเลย
กราบ กราบ กราบ
หลวงตา : สาธุ
หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
โอวาทธรรมจากปุจฉาวิสัชนา
26 ตุลาคม 2562
~~~~~~~~~~~~~~~
