โยม : กราบนมัสการองค์หลวงตาค่ะ
หลวงตาคะ ความว่างอยู่ระหว่างการเกิดกับการดับ ใช่ไหมคะมีบางอย่างวูบไปตอนที่กำลังยกแก้วกาแฟมาดื่ม แต่ก็รู้เห็นอยู่ เพราะตอนนั้นมันไม่มีความคิด หลังจากนั้นทุกอย่างก็กลับมาปกติค่ะ แว่บเดียวค่ะหลวงตา กราบหลวงตาด้วยความเคารพอย่างสูง
สิ้นสงสัยก็จบใช่ไหมคะ
หลวงตา : ปฏิบัติผิดทางแล้ว ไม่ใช่พยายามไปจับยึดความว่างระหว่างความเกิดดับ
ธรรมชาติของสังขาร (สิ่งปรุงแต่ง) ย่อมเกิดดับในความไม่เกิดดับ (วิสังขาร อสังขตธาตุฯ) ซึ่งเป็นเหมือนความว่างของอวกาศ
จิตตสังขารเกิดดับตลอดเวลา ไม่มีช่องว่างให้จับได้
ส่วนวิสังขารก็เป็นธรรมชาติที่ไม่เกิดดับตลอดกาล เป็นสุญญตา เป็นนิพพาน เป็นอมตธาตุ อมตธรรม
ความรู้สึกเป็นเรา ตัวเรา ตัวตนของเรา ไปพยายามยึดถือความว่างระหว่างการเกิดดับ มันเป็นอวิชชา ตัณหา อุปาทาน .... ทุกข์
ต้องมีสติ ปัญญา รู้เห็นจากใจจริง ๆ ว่า ความคิดปรุงแต่ง หรือ ความรู้สึก ว่าเป็นตัวตน เป็นเรา ตัวเรา ของเรา ในปัจจุบันขณะนั้น เป็นสังขาร เกิดดับในความไม่เกิดดับ
จึงจะสิ้นหลงเป็นสังขาร และสิ้นหลงเอาสังขารมาคิด ปรุงแต่งยึดมั่นถือมั่น
จึงจะพ้นทุกข์ (นิพพาน)
หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
โอวาทธรรมจากปุจฉาวิสัชนา
21 ตุลาคม 2562
~~~~~~~~~~~~~~~
