โยม : หลังจากกลับจากภูฏาน ก็ฝึกปฏิบัติการมีสติรู้ตัวตลอดเวลาค่ะ
เห็นความคิดอยู่ พบว่าเป็นคนคิดเยอะมาก ตลอดเวลาค่ะ เห็นตัวรู้บ้าง มา ๆ ไป ๆ บางทีก็ไปตัดสินว่าความคิดนี้ผิด อันนี้ถูก แต่ใจที่รู้เฉย ๆ นั้นยังไม่เจอค่ะ
มีคำถามขอถามหลวงตาค่ะ คือจะมีสติรู้ตัวเวลาทำกิจกรรมนั่ง เดิน ขับรถ ทั่ว ๆ ไป แต่พอทำงาน ดูคนไข้ สมาธิมันจดจ่อกับการดูแลผู้ป่วย ไม่มีตัวรู้ออกมาเลยค่ะ เหมือนว่าหายไปเลย
ไม่ทราบต้องทำอย่างไรคะ
หลวงตา : ปล่อยวางจิต "ผู้รู้" รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์ (อาการของจิตใจ) แล้วเอามาคิด ตรึกตรอง ปรุงแต่ง วิเคราะห์ วิจารณ์ เหมือนคนพูดพากษ์ตลอดเวลาทุกปัจจุบันขณะ
จิตผู้รู้ ทุกปัจจุบันขณะ เกิดดับเร็วมาก และ จิตผู้รู้ทุกปัจจุบันขณะเป็นจิตปรุงแต่ง หรือ เป็น จิตตสังขาร
ดังนั้น จึงไม่มีจิตผู้รู้ดวงใดที่ไม่คิดปรุงแต่งพูดพากษ์ในใจ
*****จิตผู้รู้ที่รู้เฉย ๆ ไม่มีเป็นอันขาด
*****ปฏิบัติได้สูงสุด (นิพพาน) เพียงไม่มีผู้ยึดถือจิตผู้รู้ นี้เท่านั้น
หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
โอวาทธรรมจากปุจฉาวิสัชนา
19 ตุลาคม 2562
~~~~~~~~~~~~~~~
