โยม 1 : กราบขอบคุณหลวงตาครับ ไม่รู้ว่าจะส่งการบ้านอะไรให้หลวงตาดีอ่ะครับ แต่มันรู้อยู่ในใจว่า
สังขาร.... ก็เป็นเงาในกระจก
ผู้รู้.... ก็เป็นเงาในกระจก
เหนือผู้รู้ขึ้นไปโดยไม่มีที่หมาย... ก็ไม่ต้องไปหมายมัน, ไปหามัน ว่าไอ้ที่ไม่หมาย ไม่หามันจะเป็นยังไง
เพียงแต่รู้ว่า สังขารและผู้รู้มันก็
มี มี หาย หาย อยู่ในความว่าง
และก็ปล่อยให้มัน มี มี หาย หาย ไปของ มันเอง
โดยไม่ต้องไปกะเกณฑ์อะไร
เพียงไม่หลงไปเป็นเงาในกระจก
เงาในกระจกจะแปรเปลี่ยนเป็นอะไรก็ตาม.... ก็ปล่อยให้เค้าแปรเปลี่ยนไปตามเหตุของเค้า
เราไม่มี
กราบขอบคุณหลวงตามาก ๆ เลยครับ
หลวงตา : ไม่หลงไปเป็น "ผู้รู้" เงาตัวเราในกระจกด้วย
“นิพพาน ไม่ใช่ผู้รู้
นิพพาน เหนือผู้รู้ขึ้นไปจนไม่มีที่หมาย”
(หลวงปู่หล้า เขมปตฺโต)
พบผู้รู้ ฆ่าผู้รู้
(หลวงปู่ดูลย์ อตุโล)
**** ไม่หลงยึดถือว่าเราเป็นผู้รู้ หรือ ผู้รู้เป็นเรา
โยม 2 : หลวงตาเจ้าขา
หากเมื่อใด ที่รู้จากใจว่า สติ สมาธิ ปัญญา ไม่ใช่ตัวเรา เมื่อนั้นคือที่สุดแห่งทุกข์ ใช่ไหมเจ้าคะ
เมื่อปล่อยให้สังขารตัวสุดท้ายอยู่บนหน้าผา
ก็ไม่เหลืออีกเลย
หลวงตา : สาธุ
***** รู้แก่ใจว่า “สังขาร” เป็นเพียงสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่เกิดเอง ดับเอง เกิดเอง ดับเอง......... หรือ เกิดที่ใจ ดับที่ใจที่ไม่เกิดดับ และไม่มีตัวจิตตัวใจ
***** ไม่มีตัวเราเป็นผู้ทำเกิดดับ
***** ไม่มีเรา ตัวเรา ของเราในสังขาร
***** ไม่มีเรา ตัวเรา ของเราในใจที่เป็นวิสังขาร
***** ไม่มีสัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขาในวิสังขาร
โยม 2 : หลวงตาเจ้าขา
ข้างในมันขึ้นมาว่า นายช่างผู้สร้างเรือนเอ๋ย บัดนี้เราพบท่านแล้ว ท่านจะสร้างเรือนต่อไปไม่ได้
แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
เมตตาอัปปมัญญา
น้อมกราบหลวงตาที่เมตตาลูกมาตลอดตั้งแต่วันที่พบซีดีหลวงตาเจ้าค่ะ น้อมกราบองค์หลวงตาอย่างที่สุดเจ้าค่ะ น้อมใจกราบ กราบ กราบ เจ้าค่ะ
เมื่อพบผู้เห็นแล้ว ก็ไม่มีผู้ใดต้องไป และไม่มีผู้ที่ต้องมา
น้อมกราบในมหาเมตตาเจ้าค่ะ
หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
โอวาทธรรมจากปุจฉาวิสัชนา
12 กรกฎาคม 2562
