หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

ถ้าท่านยังเลือกทางที่จะดิ้นรนทะยานอยาก
เลือกทางที่จะเอา อยากรู้ อยากเห็น อยากได้ อยากเป็น
ท่านก็เดินอยู่ในทางของ “ทุกข์”

แต่ถ้าท่าน "ปล่อยวาง" ไม่เอาอะไรไม่ยึดถืออะไร
เห็นอยู่ รู้อยู่ สัมผัสอยู่ ... ทุกอย่างก็มีอยู่
แต่เค้าก็มีอยู่เก้อ ๆ อย่างงั้นแหละ
มันไม่ได้เอามาไว้ในใจที่สงบ เงียบสงัด ที่ว่างเปล่า

มันรู้แก่ใจว่าไม่ยึดถือใด ๆ เลย ไม่มีผู้ยึดถือใด ๆ
ไม่ยึดถือแม้แต่ใจที่สงบ และว่างเปล่านั้น
มันไม่ยึดถือใด ๆ เลยทั้งหมด

อันนั้นแหละ... มันเหนือสุขเหนือทุกข์
เหนือบุญเหนือบาป เหนือกุศลอกุศลใดๆ ทั้งหมด
แล้วมันพ้นไปจากทุกสิ่ง

และมันก็ไม่ต้องมีคำพูดใด ๆ อีก
เพราะมันเป็นปัจจัตตัง เจ้าตัวจะรู้ได้ถึงใจ ... เป็นปัจจัตตัง

ถ้างั้นก็อยู่ที่ท่านทั้งหลายแหละ
ท่านจะเลือกเดินในทางปรุงแต่งยึดถือ ดิ้นรนทะยานอยาก
หรือ เลือกในทางที่ "ปล่อยวาง"

ถ้าท่านเลือกในทางที่ปรุงแต่งยึดถือดิ้นรนทะยานอยาก
ท่านก็เลือกเดินทางในทางที่เป็นกิเลสและความทุกข์
เป็น "สมุทัย" และ "ทุกข์"

ท่านเลือกเดินทางปล่อยวาง
ท่านก็เลือกเดินทางของ "มรรค" และ "นิโรธ"

ที่สุดก็ "จบลงที่ใจ" ที่ไม่มีทั้งความหลง
และ ไม่มีทั้งความพยายาม
ไม่มีทั้งความหลงไปกับความปรุงแต่งที่เป็นสมุทัยและทุกข์
และไม่มีความพยายามที่จะรู้เท่าทันสมุทัยและทุกข์ ที่เป็นมรรคและนิโรธ

มันพ้นไปจาก "อริยสัจ 4"
มันเป็นใจที่สงบและว่างเปล่า
มันพ้นไปจากอริยสัจ 4 พ้นไปจากสมมุติบัญญัติใด ๆ ทั้งมวล

มันไม่มีพูดแล้วว่า อันนี้มันอย่างไร
ไม่มีสมมุติบัญญัติ ไม่มีภาษาพูด มันพ้นจากกิริยา

ท่านว่า ... มันเป็น "อกิริยา"

"อกิริยา" นั้นแหละ ... มันเป็นที่สุดแห่งทุกข์

หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
โอวาทธรรมจากไฟล์เสียง
190212B-3 อกิริยานั้นแหละเป็นที่สุดแห่งทุกข์
12 กุมภาพันธ์ 2562

ฟังจากยูทูป :
https://www.youtube.com/watch?v=TBpF2wEi-PE

ฟังจากระบบซาวด์คลาวด์ :
https://soundcloud.com/luangtanarongsak/190212b-3

ดาวน์โหลด (คอมพิวเตอร์) :
http://bit.ly/2IonPRA