หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

พระนิพพานอยู่ฟากน้ำฝั่ง โน้น..... ริมตา
มันอยู่ที่ใต้ตาเรานี่เอง
แต่เรามองข้ามไปซะไกลเลย

ตอนสมัยท่านพูดกับเราสมัยนั้นน่ะเราก็ยังไม่เข้าใจ
เพราะท่านไม่ยอมเฉลยทั้งหมด

ท่านบอก "ปริศนาธรรม"
ค้นพบความจริงเมื่อไหร่ล่ะก็เอามาบอกท่านบ้าง

แล้วก็ท่านกระซิบบอกว่า ...
พบความจริงเมื่อไหร่แล้วก็เอามากระซิบหลวงปู่บ้างนะ
แล้วหัวเราะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า หัวเราะใหญ่

สมัยท่านบอกคราวนั้นก็ยังไม่เข้าใจ
กว่าเราจะรู้จะเห็นจะเข้าใจน่ะ สังขารท่านก็ดับไปแล้ว

พระนิพพานอยู่ฟากน้ำฝั่งโน้น... ลิบ ๆ ๆ ๆ ... ริมตา
มันอยู่ใต้ตา ริมตาเราน่ะ

แล้วมันคืออะไร...? มันก็คือ ...

เมื่อไหร่ที่ไม่มีผู้เดินทาง
ไม่มีตัวเราผู้เดินทาง
ไม่มีทางที่จะเดิน
ไม่มีเป้าหมายที่จะไป
มันก็อยู่ใต้ตาเราเลย

แต่ถ้าเรายังมองไปข้างหน้า ว่ามันอยู่ข้างหน้า ไกลลิบสุดขอบฟ้า
เราก็จะต้องไปหามันจนได้

แต่ถ้ามันอยู่ใต้ตาเรา การเริ่มต้นของการเดินทางก็ไม่มี

ที่สุดน่ะ ... จุดหมายปลายทาง กับจุดเริ่มต้น คือ อันเดียวกัน

เมื่อผู้เดินทางไม่มี ... ปลายทางไม่มี ... จุดหมายปลายทางไม่มี ... ระยะทางก็ไม่มี
มันก็อยู่แค่ใต้ตาเรานี่เอง

มัน “จบที่ใจ” ที่สิ้นการปรุงแต่ง
จบที่ใจที่ไม่อาจปรุงแต่งได้
ไร้ทางที่เดิน ไร้ผู้เดินทาง และไร้จุดหมายปลายทาง

ทุกอย่าง...
ต้นทาง และ ปลายทาง และ ทางที่เดิน
รวมลงอยู่ที่....
“ใจ” ที่ไร้การปรุงแต่ง

หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
โอวาทธรรมจากไฟล์เสียง
190212A-4 สิ้นสุดเพราะหยุดแสวงหา
12 กุมภาพันธ์ 2562

ฟังจากยูทูป :
https://youtu.be/c70CMB065P4