หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

ไม่พยายาม “ทำ” อะไรเลย

ปล่อยให้ทุกปัจจุบันขณะในใจตน

มันเป็นอย่างที่มันเป็น

ถ้าไม่อยากให้มันเป็นอย่างที่มันเป็นในขณะนั้น เพราะไม่ชอบมัน .... ก็ทุกข์ทุกครั้งไป

ถ้าอยากให้มันเป็นอย่างที่ชอบ ไม่อยากให้มันเปลี่ยนไป หรือ กลัวมันจะเปลี่ยนไป .... ก็ทุกข์ทุกครั้งไป

“ธรรมชาติ” ถ้าไม่ขาดสติเหม่อเผลอเพลิน หรือ

หลงเข้าไปหมกมุ่นครุนคิด คิดหมกมุ่น หรือ

หลงจมติดไปกับอะไรจนลืมตัว

ก็ต้องรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นในใจตนเสมอ

***** ถ้าปล่อยให้อาการทุกอาการในปัจจุบันขณะ มันเกิดขึ้นและดับไปตามความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น

โดยไม่มีตัวตนของผู้เข้าไปยึดถือด้วยความอยาก หรือ ไม่อยาก หรือ

ไม่มีตัวตนเข้าไปพยายามทำอะไรกับเขา

กิเลสและความทุกข์ก็จะไม่มี เรียกว่า “นิพพาน”

โอวาทธรรมจากปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 20 เมษายน 2562