“... พระพุทธเจ้าล่วงรู้ความลับของธรรมชาติและจักรวาลนี้ ธรรมชาติของจักรวาลนี้มีระบบแรงดึงดูดซึ่งกันและกัน ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดวงดาวทุกดวง สสาร พลังงานในจักรวาล ขั้วแม่เหล็ก พลังประจุไฟฟ้าในจักรวาล คลื่นทั้งหมดมันมีแรงดึงดูดซึ่งกันและกันหมด
แม้แต่โลกทั้งสามก็มีแรงดึงดูด โลกมนุษย์ก็มีแรงดึงดูด โลกสวรรค์ก็มีแรงดึงดูด พวกหนึ่งขึ้นไปสวรรค์ คือพวกทำความดี พวกทำความชั่วก็มีแรงดึงดูดของโลกนรก ดึงดูดพวกนี้ไปสู่นรก และก็โลกมนุษย์ โลกสัตว์เดรัจฉาน เปรต อสุรกายก็มีแรงดึงดูดให้พวกนี้ดูดกลับเข้าไป
เพราะฉะนั้น ดวงจิตวิญญาณทุกดวงก็เลยต้องถูกดูดอยู่ในภพทั้งสาม ในโลกทั้งสาม หนีไม่พ้นจากแรงดึงดูดได้ เพราะอะไร? ไม่หลงไปเป็นสังขารกาย ก็เป็นสังขารจิต (จิตตสังขาร) กายสังขารคือร่างกายที่ปรุงแต่ง และจิตตสังขารคือจิตปรุงแต่ง
พ้นจากกายสังขารที่ปรุงแต่ง พ้นจากจิตตสังขารที่ปรุงแต่ง ก็กลายไปเป็น “ใจที่ไม่ปรุงแต่ง” กลายไปเป็น “จิตเดิมแท้” ที่เป็นความไม่มีตัวตน ไม่มีตัวจิตตัวใจ ไม่มีอะไรเลย
“ความไม่มีอะไรเลย” นี้จึงไม่มีอะไรดูดได้ แรงดึงดูดของโลกทั้งสามมันจะดูดได้เฉพาะสสารกับพลังงาน ดูดได้แต่ Energy แต่ดูด “ความไม่มีอะไรปรากฏ” ไม่ได้
ดังนั้น เข้าถึงใจที่ไม่มีอะไรปรากฏ... เป็นธรรมชาติที่ “ได้แต่รู้” แต่ไม่มีอะไรปรากฏเลย มันจึงพ้นจากแรงดึงดูดของโลกทั้งสาม มันจึงไม่กลับคืนเข้าไปสู่การเวียนว่ายตายเกิดในโลกทั้งสาม...”
หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
ธรรมะจากไฟล์เสียง : 180901A-6 รู้ที่ออกมาจากใจ-2
