"... หลวงปู่ลี ตาณังกโร... บอกไว้ว่า
ถ้าพยายามรู้อยู่ พยายามทำอยู่ พยายามเห็นอยู่ มันไม่หลุดหรอก... มันไม่หลุดจากความยึดถือ
ต่อให้ปล่อยวางความยึดถือยังไง พยายามให้ดู ให้รู้ ให้เห็น ไล่ให้ละเอียดปานใดก็ตาม มันไม่หลุดจากความยึดถือหรอก อันนั้นน่ะ ไม่มีทาง
คือเราจะดูให้มันหลุด จะไล่ให้มันหลุด ทำความเข้าใจให้มันหลุดจากความยึดถือ ไม่มีทางหลุด
ที่ท่านว่า... เวลามันหลุดแล้วนั่นแหละ
มันค่อยรู้ว่าปลดปล่อยแล้ว...
"มันหลุดแล้วค่อยรู้ ถ้ารู้อยู่ไม่หลุด"
พยายามปล่อยวาง เท่ากับไม่ปล่อยวาง
มันยึดอยู่ แต่เราเข้าใจว่าเราทำปล่อยวาง
เรารู้อยู่ เราพยายามจะรู้ให้มันหลุด... หลุดจากความยึดถือ แต่เรารู้ ๆ ๆ ๆ เพื่อจะให้หลุดจากความยึดถือ... อันนี้มันไม่หลุดจากความยึดถือหรอก เพราะอะไร ? มันรู้เพื่อให้หลุดจากความยึดถือ...
พยายามปล่อยวาง... เพื่อให้ไปถึงความปล่อยวาง มันเท่ากับไม่ปล่อยวาง มันยึดถือความปล่อยวางไว้
ดังนั้น ถ้าทำ "กิริยาปล่อยวาง" อยู่ หรือยังพยายามจะ "รู้ให้มันหลุด"... ไม่หลุดหรอก
มันหลุดจากการแบกเอาไว้ จากการยึดถือ จากการกระทำแล้ว จึงรู้ว่า "หลุดแล้ว"
หลุดแล้วค่อยรู้ ถ้ารู้อยู่ไม่หลุด..
แล้วมันจะเข้าใจ จำได้ อ๋อ... มันเป็นอย่างนี้เอง
ถ้ายังปรุงแต่งอยู่ ไม่หลุด... ยึด
............
หลวงปู่ดูลย์ อตุโล พ่อแม่ครูอาจารย์ที่เคารพนับถือท่านว่า...
สุดท้ายอยู่กับความไม่ได้อะไร ไม่เป็นอะไร
ไม่ยึดถืออะไรสักอย่าง... นั่นแหละคือความพ้นทุกข์
ไม่ใช่ว่า "ได้" อะไรกลับไป...
ไอ้ที่ "แบก" มาน่ะ วางหมดรึยัง !!!
วางแล้ว... จึงรู้ว่า "วาง"...
ถ้ายังไม่วาง จะมาถามหาว่าวางยังไง
ผลของการวางจะเป็นยังไง... มันเท่ากับไม่วางหรอก... "
หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
ธรรมะจากไฟล์เสียง : 180819A-1 ยึดถือ-ปล่อยวาง
