180703A-1 รู้ คือธรรมชาติที่ไร้ผู้รู้
180703A-2 หัวใจการปฏิบัติคือสิ้นตัวเรา
180703A-3 วางที่ผู้รู้ มิใช่อาการที่ถูกรู้
ฟังไฟล์เสียงที่ส่งมาวันนี้ ประกอบการพิจารณาคำสอนของพระพุทธเจ้าที่ส่งมา ให้เข้าใจถึงใจ ว่ายังมี “อวิชชา ตัณหา อุปาทาน” ทำให้ไม่สิ้นภพ ชาติ .. และความทุกข์ทั้งมวลตรงไหน
พระพุทธเจ้าตรัสว่า ถ้าวิญญาณของเธอ
1. ไม่ฟุ้งซ่านออกไปภายนอก (ส่งจิตออกนอก)
2. ไม่สยบติดอยู่ภายใน (คือ หลงยึดติด หรือแช่ติดอาการภายใน เช่น นิ่งเฉย สงบ ว่าง โปร่ง โล่ง เบา สบาย หรือ สยบติดในอารมณ์ฌาน) และ
3. ไม่หลงยึดถือขันธ์ห้า คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ว่าเป็นเรา ตัวเรา หรือของเรา
เช่น เมื่อมีอาการโปร่ง โล่ง เบา สบาย นิ่ง เฉย สงบ ว่าง ก็ไม่หลงยึดถือ ว่า เราเป็นอาการเหล่านั้น หรือ อาการเหล่านั้นเป็นของเรา
เช่น หลงยึดถือว่าเราว่าง โล่ง เบา สบาย ...... หรือ หลงยึดถือว่าจิตใจของเราว่าง โล่ง เบา สบาย ...
หรือ หลงยึดถือว่าเราแน่น ทึบ ตื้อ หนัก .... หรือ หลงยึดถือว่าจิตใจของเราแน่น ทึบ ตื้อ หนัก ..
หรือ หลงยึดถือว่าเราเป็นผู้ดู เราเป็นผู้รู้ เราเป็นผู้เห็น เราเป็นผู้เข้าใจ เราผู้รู้แจ้ง เราเป็นนั่น เราเป็นนี่ เราเป็นผู้หลง เราเป็นผู้ไม่หลง เราเป็นผู้บรรลุธรรม เราเป็นผู้บรรลุนิพพาน
เราเป็น .... เป็นต้น
ก็จะสิ้นภพ ชาติ ..และความทุกข์ทั้งมวล
โอวาทธรรมหลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย เมื่อวันที่ 8 มิถุนายน 2561
