กราบหลวงตาด้วยเศียรเกล้า
เราจะต้องตายแน่ ๆ
การเกิดนั้นมีมาคู่กับการตาย
เมื่อมีเกิดแล้วจะต้องมีตาย
การตายนั้นจะต้องมาแน่
แต่การตายนั้นเป็นการตายลงของ “ขันธ์ห้า” เท่านั้น
ขันธ์ห้านั้น มันต้องแตกมันต้องดับ
เพราะมันเป็นของไม่เที่ยง
เป็นทุกข์ ไม่ไช่เรา ไม่ใช่ตัวเราของเรา
ขณะที่ขันธ์ห้ายังดำเนินอยู่
ความตายก็จะต้องมาถึงแน่ ๆ ไม่ช้าก็เร็ว...
แต่... “ความไม่ตาย”... นั้น
ก็มีอยู่ในท่ามกลาง ... ความตาย ...
ความเกิด ๆ ดับ ๆ อยู่คู่กันตลอดเวลาไม่เคยไปไหน
ทั้งโลกทั้งธรรม มันก็เป็นของมันเอง...
เป็นของมันเอง...
เป็นเช่นนั้นเอง...
เป็นไปตามเหตุปัจจัย
เมื่อเหตุเกิด ผลก็เกิด
เมื่อเหตุดับ ผลก็ดับ
ไม่มีอะไร... ควรค่าแก่การยึดมั่น ถือมั่น
ไม่มีอะไร... จะไปเอา จะไปเป็น จะไปได้
คงมีแต่... อวิชชา ความโง่ หลง
หลง... ไปเป็น ไปมี ไปเอา ไปได้เท่านั้น... ที่หายไป
ไม่มีเดินหน้า ไม่มีถอยหลัง แท้จริงแล้ว มันไม่เคยไปไหนเลย
ไม่เคยเข้า ไม่เคยออก
ไม่เคยมี ไม่เคยเป็น
แต่... มันไม่เคย...
เป็นอะไร...
มีอะไร...
มาเลยทั้งหมด
ตั้งแต่แรกเลยต่างหาก
ขอกราบหลวงตาหมดทั้งหัวใจ
ปกิณกธรรมโดยลูกศิษย์หลวงตา (OP)
18 มีนาคม 2563
ภาพวิวจากแคนาดา โดย คุณพร สุรดา
