หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

การปฏิบัติธรรมก็เพื่อให้
เกิดปัญญารู้แจ้ง หรือตรัสรู้ขึ้นมาว่า
ตัวตนจริง ๆ ของเราไม่มี
มีแต่เกิดดับ เป็นสิ่งสมมติ
หรือเป็นมายา หลอกลวงให้ลุ่มหลง

เมื่อน้อมพิจารณาเห็นความจริง
จนปล่อยวางความหลงยึดมั่นถือมั่น
ว่าเป็นเรา ตัวเรา ตัวตนของเรา
ก็จะสิ้นตัวตนของเรา
ไปยึดมั่นถือมั่น
มาเป็นของของเรา

ดังนั้น ถ้าปฏิบัติธรรม แต่มีเรา
หรือตัวเราจะไปเอา ไปได้ ไปเป็นอะไร
หรือ มีเรา ตัวเราเสพความว่าง
โล่ง โปร่ง เบา สบาย
จะผิดทางของพระพุทธเจ้า

เพียรวางให้หมด ทั้งความคิดหรือ
อารมณ์ที่ถูกรู้ และ “ผู้รู้”
รวมทั้งสติ สมาธิ ปัญญา
ซึ่งเป็นสังขารปรุงแต่ง
โดยเห็นว่าเป็นเพียงเครื่องอาศัย
ใช้เป็นเรือข้ามฟากเท่านั้น

ไม่หลงยึดถือ ว่าเราเป็นผู้รู้ ผู้เห็น
ผู้เข้าใจ ผู้มีความสงบ
ผู้ว่างเปล่า ผู้รู้แจ้ง
หรือ ผู้รู้ ผู้เห็น
ผู้เข้าใจ ผู้มีความสงบ
ผู้ว่างเปล่า ผู้รู้แจ้ง
ผู้เพียรพยายาม
ว่าเป็นเรา หรือ เป็นตัวเรา

หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย

ที่มา : fb บ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา

https://www.facebook.com/526168684188486/posts/1439365276202151/?substory_index=0