หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

หลงยึดถือสภาวธรรมอันใด
แม้แต่ความว่าง แม้แต่ความรู้แจ้ง
หรือยึดถือผู้รู้ หรือ เอาตัวเราไปรู้ ก็เป็นเหตุให้เกิดทุกข์

ทุกข์กับการไม่ได้อย่างใจ
ครั้นไม่อาจยึดถือให้เป็นอย่างใจได้ ก็เกิดความทุกข์
เร่าร้อน หงุดหงิดรำคาญใจ ดิ้นรนผลักไส
ทุกข์กับความแปรปรวน ทุกข์กับความไม่เที่ยง

"ผู้รู้" หรือ "ธาตุรู้" ไม่มีตัวตน ไม่มีรูปร่าง
ไม่อาจมีกริยาหรืออาการใดได้
จึงไม่ปรากฏว่ารู้ชัด หรือ ไม่ชัดที่ตัวเรา
ไม่ปรากฏว่าผู้รู้เบาสบายมาก เบาสบายน้อย

กรณีอย่างนี้ หลงเอาตัวเราซึ่งเป็นขันธ์ห้าไปรู้
จึงปรากฏอาการหรือสภาวธรรมที่ตัวเราผู้รู้ได้

อาการต่าง ๆ ที่ปรากฏชัดที่ตัวเรานั้นเป็นขันธ์ห้า

ให้ปล่อยวางเสีย อย่าไปหมายสภาวธรรมอันใดไว้
หรือไปหลงยึดถือว่าจะให้เป็นอย่างไร

มันจะหลงยึดถือ

**********

หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย

บันทึกเมื่อวันที่ 29 มิถุนายน 2560