หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

โยม : กราบเรียนหลวงตา

ไม่ค่อยสบายทีไร แค่จะหลับตาพระหลวงตาก็สอนได้แบบทันทีทันใด สอนอยู่ในทุกที่ทุกเวลา

พระหลวงตาบอกว่า "รู้... ไม่ยึดรู้" เสิร์ช (Search : ค้นหา) ความหมาย... หลวงตาบรรยายธรรมได้สุดยอดมาก ๆ เลยค่ะ กราบขอบพระคุณค่ะ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

โอวาทธรรมที่โยมกล่าวถึง

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

เพียงแค่ “รู้” ไม่ยึด “รู้”
เป็นรู้จริง รู้แจ้ง รู้สิ้นยึด รู้สิ้นหลง รู้พ้น
“รู้” เป็นวิสังขาร ไม่มีตัวตน ไม่อาจปรุงแต่ง
“รู้” เป็นเหมือนกับความว่างเปล่าของธรรมชาติ หรือ จักรวาล

จึงไม่อาจเอา “รู้” ไปยึดถือ หรือ แทรกแซงสิ่งใดได้... ได้แต่ “แค่รู้” และ ไม่อาจยึดถือ “รู้” นั้นเองได้ด้วย

หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
โอวาทธรรมจากปุจฉาวิสัชนา
22 สิงหาคม 2561

อ่านโอวาทธรรมจากเว็บไซต์
http://www.luangtanarongsak.org/home/index.php/2017-10-14-13-20-39/2017-10-14-13-21-12/2017-10-14-13-21-13/item/3933-2019-09-09-14-13-46

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

โยม (ต่อ) : ก่อนหน้านี้มีหลายอย่างเกิดขึ้นเรียบเรียงไม่ถูก เรียกชื่อต่าง ๆ ก็ไม่ค่อยจะถูกค่ะ

"จิตอวิชชา" พยายามจะรักษาทบทวนความเข้าใจ... แยกแยะ... จากไม่มีและมีขึ้นมา (ต้นจิต) พยายามตั้งใจจะทวนความเข้าใจทั้งหมด และ ประมวล... ทบทวน... เป็นไปเอง

"สติ" สำคัญที่สุด ขาดสติเป็นไม่ได้ ประมาทไม่ได้ "มรรค" จะฟันทุกครั้งที่เรียนรู้เสร็จเปรียบเหมือนจะฟันต้นไม้ (ฟาด... เปรี้ยง!)

สิ่งถูกรู้ทั้งหมดที่เลิศเพียงใดล้วนเป็นสังขารเจ้าค่ะ

"ปัจจุบันธรรม" คือ ธรรมเอก

ปัญญาหนูน้อย โปรดเมตตาด้วยเจ้าค่ะ

~~~~~~~~~~~~~~~~~

หลวงตา : “ปัจจุบันธรรม” คือ ธรรมชาติฝ่ายสังขาร เกิดเอง... ดับเอง... เกิดเอง... ดับเอง... ไม่มีผู้ทำเกิด... ทำดับ หรือ ธรรมชาติปัจจุบันขณะ มีแต่สังขารเกิดดับในความไม่เกิดดับ (จิตบริสุทธิ์ ใจบริสุทธิ์ วิญญาณธาตุบริสุทธิ์ วิสังขาร อสังขตธาตุ ธรรมธาตุ สุญญตาธาตุ หรือ นิพพานธาตุ.........)

*****ธรรมชาติมีเพียงสังขาร และ วิสังขาร เพียงสองอย่างเท่านั้น ไม่มีเรา ตัวเรา ของเรา เป็นตัวตนคงที่... ที่เป็นส่วนเกินธรรมชาติ เพราะความคิด หรือ ความรู้สึกเป็นเรา ตัวเรา ของเราทุกปัจจุบันขณะ เป็นธรรมชาติฝ่ายปรุงแต่ง ดังนั้นจึงเป็นสิ่งเกิดดับ

เมื่อใจเข้าถึงธรรมชาติจริงแท้บริสุทธิ์แล้ว ก็จะไม่มีความหลงยึดมั่นถือมั่นเป็นตัวเรา ของเรา คือ ไม่หลงยึดมั่นถือมั่นสังขาร (ขันธ์ห้า) และ จิต หรือ ใจบริสุทธิ์... เป็นเรา... เป็นตัวเรา... เป็นของเรา แล้วจะไม่หลงมีตัวเราไปหลงยึดถือสิ่งอื่นใดมาเป็นของเรา

เมื่อสิ้นผู้เสวย หรือ สิ้นผู้ยึดถือ จึงสิ้นกิเลส พ้นทุกข์ (นิพพาน) เพราะมีแต่สังขารเกิดดับใน "วิสังขาร" ส่วนผู้ยึดถือไม่มี

หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
โอวาทธรรมจากปุจฉาวิสัชนา
30 พฤศจิกายน 2563

~~~~~~~~~~~~~~~~~