โยม : กราบหลวงตาเจ้าค่ะ
การปฏิบัติ ก็เพื่อให้จิตเดิมแท้ (ที่มีอวิชชา) นั้น "หายโง่" เพื่อที่จะไม่หลงมีตัวเราไปยึดถือใจที่เป็นความบริสุทธิ์อยู่แล้ว ให้มันเป็นความ "ไม่บริสุทธิ์" เพราะมีตัวเราไปยึดถือ มันจึงเป็นอวิชชาอีกเจ้าค่ะ
ใช้ "สติ สมาธิ ปัญญา" ถลุงอวิชชาซึ่งเปรียบเสมือนสิ่งสกปรก ที่เป็นแร่ธาตุที่ปลอมปนอยู่ในแร่ทองคำแท้ออกมา ทองคำแท้ก็บริสุทธิ์โดยตัวของมันเอง ไม่ใช่ไปทำให้แร่ทองคำแท้นั้นบริสุทธิ์
การปฏิบัติที่เอาตัวเราไปยึดถือใจ เพราะอยากได้ใจที่บริสุทธิ์ อยากได้พระนิพพาน เลยเอา "ความมี ไปหา ความไม่มี" มันก็เลยเป็นทุกข์เพราะมันไม่สามารถจะไปหาได้ ด้วยความโง่จึงหลงปฏิบัติผิดด้านมานานแสนนาน
"การปฏิบัติเพื่อกลับไปสู่... ความไม่มี"
ไม่มี... มี
มี... ไม่มี
เป็นสัจธรรมความจริงของธรรมชาติ ที่ไม่อาจปฏิเสธได้เจ้าค่ะ กราบขอบพระคุณหลวงตา ที่เมตตาทำให้ตาสว่างเจ้าค่ะ
หลวงตา : สาธุ
~~~~~~~~~~~~~~~
หลวงตา : ปริศนาธรรมของพ่อแม่ครูอาจารย์ หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต
“อะไรเอ่ย...
มี... ไม่มี
ไม่มี... มี”
ใครค้นพบ จบประสงค์
~~~~~~~~~~~~~~~~
หลวงตา : ขอโอกาสพ่อแม่ครูอาจารย์ที่เคารพอย่างสูง ขอประทานอนุญาตขยายความ เพื่อความเข้าใจในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป อันจะเป็นประโยชน์แก่ศิษย์ทั้งหลาย
คำว่า “มี... ไม่มี”
ข้อแรก “มี” นี้ หมายความว่า ความมี ซึ่งเป็นสังขารทั้งหมด “ไม่มี” สาระแก่นสาร ล้วนเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ซึ่งความเป็นสัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขา เป็นเพียงสมมุติ คือ ไม่มีสัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขา ที่เป็นตัวตนเที่ยงแท้มั่นคงอยู่จริง เกิดมาจากการผสมปรุงแต่งกันของธาตุตามธรรมชาติ คือ ธาตุดิน น้ำ ลม ไฟ อากาศ (ความว่าง) และ วิญญาณธาตุที่มีอวิชชา จึงต้องมีเสื่อมไปสู่ความแก่ เจ็บ ตาย เน่าเปื่อยผุพังสลายกลับคืนสู่ธาตุดิน น้ำ ลม ไฟ อากาศ และ วิญญาณธาตุตามธรรมชาติของเขา เป็นธรรมดา
จะไม่ให้เสื่อมไปสู่ความแก่ เจ็บ ตาย ไม่พลัดพรากเป็นไม่มี ผู้ใดไม่มีสติ ปัญญา เป็นคนหลง เพราะมี “อวิชชา” ติดมากับวิญญาณธาตุ ก็จะหลงยึดมั่นถือมั่นเป็นจริงเป็นจัง จนเป็นทุกข์ โศก เศร้า เสียใจ คับแค้นใจ หดหู่เหี่ยวแห้งใจ วิตกกังวล หม่นหมอง
คำว่า “ไม่มี... มี”
ข้อหลัง “ไม่มี” คือ ถึงซึ่งความไม่มีความหลงยึดมั่นถือมั่นอีกต่อไป หรือ “วิญญาณธาตุ” สิ้นอวิชชา มีคุณสมบัติเป็นเหมือนธาตุอากาศ ซึ่งเป็นความว่าง แต่เป็นความว่างที่มีความรู้
ถึงซึ่งธรรมชาติที่ไม่มีสังขาร (ความคิด ความปรุงแต่ง) ไม่เกิดดับ ไม่มีสัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขา พ้นสมมติ
ใครถึงซึ่งความไม่มี จะ “มี” ธรรมที่มั่นคง นี่แหละองค์ธรรมเอกวิเวกจริง (เอโกธัมโม หรือ เอกะธัมโม)
หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
โอวาทธรรมจากปุจฉาวิสัชนา
9 เมษายน 2563
~~~~~~~~~~~~~~~
วีดีโอสื่อธรรมจากยูทูปเพื่อความถึงใจ :
มี ไม่มี ไม่มี มี
https://youtu.be/BXcZBnBBrFY
ยึดสิ่งที่ไม่มี
https://youtu.be/3cc9kn7jPEw
แนะนำฟังไฟล์เสียงจากยูทูปเพิ่มความถึงใจ :
200327B-2 ไม่มีตัวเราในความไม่มีอะไร ตอนที่ 1
https://youtu.be/HqPOtuRM4pg
200327B-3 ไม่มีตัวเราในความไม่มีอะไร ตอนที่ 2
https://youtu.be/f0WUt182A8k
~~~~~~~~~~~~~~~
