รวบรวมโอวาทธรรมคำสอน เรื่อง อวิชชา จิตเดิมแท้ อริยสัจ ธาตุรู้ นิพพาน
“พระสัจธรรม” คำสอนที่ออกจากพระทัยอันบริสุทธิ์ที่เปี่ยมล้นไปด้วยพระเมตตาอันไม่มีที่สุดไม่มีประมาณของพระพุทธเจ้า ได้แสดงถึงความเป็นจริงในตัวมันเองอยู่ตลอดเวลา คือ ทุกสรรพสิ่งล้วนไม่เที่ยง เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ทั้ง “สิ่งที่ถูกรู้” และ “ผู้รู้” ไม่มีสิ่งใดให้ยึดมั่นถือมั่นได้
แต่แม้ผู้ปรารถนาความพ้นทุกข์ คือ “นิพพาน” ก็ยากที่จะรู้เห็นสัจธรรมด้วยใจ มีแต่หลงดิ้นรนค้นหาออกไปนอกใจ ยิ่งดิ้น ยิ่งทุกข์ ดิ้นมาก ทุกข์มาก
สุดท้ายจึงยอมปล่อยวางความอยาก หมดความปรารถนา หยุดดิ้นรนค้นหา เพราะเพียรจนถึงที่สุดด้วยความอยากเพียงใด ความทุกข์ก็ติดตามเป็นเงาตามตัว
สุดท้ายจึงรู้แจ้งแก่ใจว่า ความทุกข์ หรือ ความไม่พ้นทุกข์ ก็เพราะความอยากรู้ อยากเห็น อยากได้ อยากเป็น อยากบรรลุนิพพานนี่เอง และทุกปัจจุบันขณะ เมื่อเกิดความอยากขึ้นมาในใจแม้เพียงน้อยหนึ่ง นิดหนึ่ง ปรมาณูหนึ่ง ก็เกิดความทุกข์ ความเดือดร้อนแล้ว เมื่อรู้แจ้งหรือรู้เห็นจากใจจริง ๆ ว่าจิตที่มีตัณหา คือ “ความดิ้นรนทะยานอยาก” เป็นสมุทัยที่เป็นเหตุให้เกิดทุกข์ ความหลงดิ้นรนทะยานอยากจึงดับไป
จึงพบใจที่ไร้ตัวจิตตัวใจ ไร้รูปลักษณ์ ไร้อวิชชา ไร้ตัวตนผู้ยึด มันมีแต่เพียงชื่อว่า “จิต” หรือ “ใจ” แต่มันไม่มีอะไรเลย แม้แต่ความว่างเปล่าที่จะยึดถือได้
เมื่อไม่มีจิต ก็ไม่มีอวิชชา ไม่มีตัวตน นี่แหละคือ “ที่สุดแห่งธรรม”
หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
โอวาทธรรมจาก “สื่อธรรมจากใจ”
หนังสือ “ที่สุดแห่งธรรม ๑”
เมษายน 2563
ดาวน์โหลดหนังสือ “ที่สุดแห่งธรรม ๑” เวอร์ชั่น A4 ได้จากเว็บไซต์ทางการ
http://www.luangtanarongsak.org/home/index.php/2017-10-14-13-19-49/2017-11-12-10-51-16/item/5270-2020-04-29-09-24-24
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
