ไม่ใช่เราฟังแล้วเข้าใจผิด... ปฏิบัติกันแล้วต้องนิ่ง ต้องว่าง ต้องเฉย ไม่ใช่ มันไม่เข้าใจ... ตรงนี้ต้องล้างทิ้งเลย
ความที่เข้าใจผิดตรงนี้ คือว่าปฏิบัติแล้วสุดท้ายสำเร็จแล้วมันต้องนิ่ง ต้องว่าง ต้องเฉย ต้องเบา ต้องสบาย ไอ้นี่มันผิด..ผิด...ผิด
ถ้าจะ “ไปเอาอะไร” คือสิบแปดมงกุฏต้มหมด ถ้าไปตั้งเป้าหมายผิด มันต้องเดินทางผิด เพราะมันเดินทางจะ “ไปเอา” ไปเอานิ่ง ว่าง เฉย สงบ
แล้วพอเราไปเอานั่นปุ๊บ... มันจะไม่รู้ละ ถ้าเราไปวางเป้าหมายแล้วเราจะไม่เห็นสิบแปดมงกุฏ เพราะว่า “เรามุ่งจะไปเอา” เราเลยไม่เห็นไอ้ตัวสิบแปดมงกุฏที่จะไปเอา
ที่เราบอกว่าทำไมเค้า... จนออกอาการขนาดนี้ มีแต่คนบอกว่าทำไมไม่เห็นตัวเอง!!! เถียงซะขนาดนี้ มันยังไม่เห็นตัวเอง!!!
ก็เพราะวาง “เป้าหมาย” ไว้ว่าจะ “ไปเอาอะไร” มันก็เลยมี “ตัวเรา” มุ่งจะไปเอาอะไร แล้วมันเลยไม่เห็นตัวเอง เพราะมันมีเป้าหมายที่ผิด!!!
เป้าหมายที่ถูกที่พระพุทธเจ้าสอนคือ มันต้อง “ดับอวิชชา” คือความคิด ความรู้สึกเป็นตัวเองที่จะไปเอาอะไร อันนี้มันคนละเรื่องกัน
ถ้าเราวางเป้าหมายที่ถูกต้องตามคำสอนพระพุทธเจ้า คือต้องดับอวิชชา คือ “ตัวกู”
กู... ตัวกูที่จะไปเอาอะไร.. จะไปได้อะไร.. ไปเป็นอะไร คืออวิชชาที่เริ่มต้น เราก็ดับตัวนี้
ตัวนี้คือสิบแปดมงกุฏที่มาหลอกต้มทุกครั้ง
ถ้าเราเห็นมันไม่ผิดตัวแบบนี้ เราก็จะไม่ปฏิบัติมุ่งเอาตัวเราไปเอาอะไร.. ไปได้อะไร.. ไปเป็นอะไร เราก็จะเห็นตัวเอง เราจะเห็นแต่ตัวเอง... เห็นตัวเอง
อันนี้ไม่เห็นตัวเอง เพราะมันจะเอาตัวเองไปเอาเป้าหมาย เอานิ่ง เอาเฉย เอาสงบ เอาว่าง เอาเบา เอาสบาย
มันเลยพากัน ชักชวนกันเดินทางที่ผิด แล้วพอไปเชื่อ ๆ กัน ไปคุยกันในกลุ่มเดียวกัน ก็ไปในแนวทางเดียวกันหมดเลย มันจะไปเอานิ่ง เอาเฉย เอาเบา เอาสบาย เอาว่าง... ว่างแล้ว... ว่างแล้ว... ว่างแล้วมาแต่ละคน แล้วเราก็ไม่เห็นเลย
หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
โอวาทธรรมจากไฟล์เสียง
190310A-2 สิ้นความปรารถนา ตอน 2
10 มีนาคม 2562
ฟังจากยูทูป :
https://youtu.be/JTwuTDyt2IQ
ฟังจากระบบซาวด์คลาวด์ :
https://soundcloud.com/luangtanarongsak/190310a-2-2
ดาวน์โหลด (คอมพิวเตอร์) :
http://bit.ly/2u8j2Kf
