หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

ถ้าเราไปเห็นแต่ว่า ... ทุกปัจจุบันขณะ เห็นแต่เพียงความรู้สึกนึกคิดอารมณ์ คือสังขารเกิดดับอยู่ในใจ หรือจิตเดิมแท้ หรือธรรมชาติที่ไม่เกิดไม่ดับ จะลืมไปเลยว่าเอาตัวเราไปเป็นคนรู้ เอาขันธ์ห้า เอาผู้รู้มาเป็นตัวเรา เอาตัวเราไปเป็นผู้รู้ ยึดถือผู้รู้เป็นตัวเรา ยึดถือเราเป็นผู้รู้ แล้วก็ไปรู้ว่าสังขารเกิดดับอยู่ในความไม่เกิดดับ

แต่...กลายไปเป็น “ตัวเรา” ที่รวมอยู่ใน “ผู้รู้” นั้น

จึงให้เห็นว่า ... ใน “ผู้รู้” มี “ตัวเรา” ที่มันเกิดดับเป็นสังขารด้วย

เมื่อปล่อยวางผู้รู้ที่มีตัวเราเข้าไปผสมในผู้รู้ ไม่ยึดถือผู้รู้ ธาตุรู้ก็เลยเป็นความรู้ที่บริสุทธิ์แท้ ๆ “ธาตุรู้” จึงเป็นหนึ่งเดียวกันกับ “ธาตุว่าง” ที่ไม่เกิดไม่ดับ (“ธาตุว่าง” ในที่นี้หมายถึง ความว่างของธรรมชาติจักรวาล ที่ไม่มีความรู้ ซึ่งธาตุรู้มีคุณสมบัติเหมือนกับความว่างของธรรมชาติจักรวาล แต่มีความรู้อยู่ในตัว)

ถ้าเราเห็นไม่ทัน ผลเสียมันจะเกิดขึ้นยังไง? ถ้ามีตัวเราเข้าไปรวมกับธาตุรู้ ไปมีความคิดความปรุงแต่ง เอาสังขารในขันธ์ห้ามาคิดปรุงแต่งเป็นตัวเรา เป็นตัวตนของเรา มันก็จะมีตัวตนของเราจริง ๆ ไปรวมอยู่ในธาตุรู้ (ที่เป็นธาตุรู้ที่บริสุทธิ์ของธรรมชาติ) ความรู้ของเรามันก็จะไม่บริสุทธิ์ เพราะมันจะมีอคติ 4 ในการรู้นั้น

เพราะฉะนั้น... แทนที่จะไปเห็นเพียงแค่ว่า 'สังขารเกิดดับอยู่ในความไม่เกิดดับ' ทุกปัจจุบันขณะเห็นความรู้สึกนึกคิด อารมณ์ จิตปรุงแต่ง เกิดดับอยู่ในความไม่ปรุงแต่ง เราต้องมากัดติดจดจ่อเห็นตรงนี้ ตรงผู้รู้นี่แหละ... โดยเห็นว่าทุกปัจจุบันขณะผู้รู้ที่มีอคติได้ ก็เป็น “สังขาร”

เมื่อเห็นว่าผู้รู้เป็นสังขาร ก็เลยไม่หลงไปยึดถือสังขาร มันก็เลยไม่มีตัวเราเข้าไปอยู่ในผู้รู้ มันก็เลยเหลือแต่ความรู้ตามธรรมชาติแท้ ๆ ซื่อ ๆ ตรงไปตรงมา หรือ “สักแต่ว่ารู้”

หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
สรุปโอวาทธรรมจากไฟล์เสียง
190118B-5 รู้ที่ไร้ตัวตน
18 มกราคม 2562

ฟังจากยูทูป :
https://youtu.be/LcqwQs8W4Lo

ฟังจากระบบซาวด์คลาวด์ :
https://soundcloud.com/luangtanarongsak/190118b-5

ดาวน์โหลด (คอมพิวเตอร์) :
http://bit.ly/2FI53m1