|
001 ตัดให้ขาดฉับๆๆ
|
|
002 ฟังธรรมให้เข้าถึงใจ
|
|
003 ศีล สมาธิ ปัญญา - วาง
|
|
004 บริกรรมพุทโธ สักแต่ว่ารู้
|
|
005 ตั้งเป้าไว้ผิดในคำบริกรรมพุทโธ จึงปฏิบัติผิด
|
|
006 สัจธรรมแห่งชีวิต
|
|
007 ฝึกรู้สึกตัวกับอาการของความไม่รู้สึกตัวที่จำได้
|
|
008 ติดอยู่ในความนิ่ง
|
|
009 เห็นความจริงของความไม่เที่ยง
|
|
010 พิจารณาให้เห็นแต่ความจริง อย่าหนี
|
|
011 อ่านให้ขาด คิดจะปล่อยวางหรือปล่อยวางคิด
|
|
012 การพิจารณากายในชีวิตประจำวัน
|
|
013 การละสังโยชน์ 10
|
|
014 อย่าทิ้งธรรม ให้รู้ละปล่อยวางต่อไป
|
|
015 ซ้อมตายก่อนตายจนถึงใจ
|
|
016 วิธีพิจารณากาย - ธาตุ 4 - อาการ 32 - อสุภะ - มรณานุสติ
|
|
017 กายเนื้อ กายจิต เป็นของตาย อย่าอยู่กับของตาย
|
|
018 ปล่อยวางของเกิด-ตาย
|
|
019 ความว่างไม่ใช่นิพพาน
|
|
020 อย่างไรจึงเรียก 'รู้สึกตัว'
|
|
021 ใครคือเรา เราคือใคร
|
|
022 ไม่ชอบ...ก็รู้ว่าไม่ชอบ
|
|
023 สิ่งที่ดับไปคือความยึดในการให้ค่า ไม่ใช่สังขารที่ดับไป
|
|
024 ความรู้สึกตัวไม่ใช่พุทธะ
|
|
025 เกิดดับจากความไม่มี
|
|
026 ยิ่งไล่สังขาร ยิ่งเป็นสังขาร
|
|
027 มีสังขารแต่ไม่มีผู้เสวย
|
|
028 ปล่อยตัวเราที่เป็นผู้รู้ ผู้คิดนึกตรึกตรอง
|
|
029 เปลี่ยนคู่ชกอธิบายข้อธรรม รู้ตัวเราละตัวเรา
|
|
030 ใจรู้ใจ
|
|
031 อุบายวิธีเพื่อการปล่อยวางตัวเรา
|
|
032 ไม่ยึดถืออะไร วางให้หมด
|
|
033 รู้ความจริงสิ่งปรุงแต่ง
|
|
034 ไม่ดูด ไม่ผลัก แค่สักแต่ว่ารู้
|
|
035 รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นในใจ อย่างตรงไปตรงมา
|
|
036 แค่พลิกกลับจากสมถะ ก็จะเป็นวิปัสสนา
|
|
037 หมั่นบอกหมั่นสอนใจเรื่อยๆ
|
|
038 ปลดเกษียณทางใจ
|
|
039 ใจเปรียบเหมือนครรภ์หรือมดลูกที่ไม่เกิดไม่ดับ
|
|
040 วิธีปฏิบัติการเข้าหาผู้รู้
|
|
041 รู้ได้อย่างไรว่าเป็นจิตแช่
|
|
042 หมั่นสอนจิตให้หายโง่
|
|
043 หยุด!! ซะที
|
|
044 กิเลสมีคุณเป็นคู่ชก ทำให้ชนะบรรลุนิพพาน
|
|
045 มีสติต่อเนื่อง จะทำให้สติมีกำลัง
|
|
046 เพราะหลง จึงทำให้รู้
|
|
047 หลงที่ยังไม่เป็นรู้ 4 อย่าง
|
|
048 พลิกเสียอย่าให้เป็นฆ่าตัดตอนหรือประจันบานกับอารมณ์
|
|
049 อยู่เงียบๆ นิ่งๆ ก็จะเห็นสิ่งที่เคลื่อนไหว
|
|
050 ตัดให้ขาดที่ใจ
|
|
051 ใจเป็นพระ
|
|
052 หนูน้อยตามรอยธรรม
|
|
053 พัฒนาจากคิดให้เป็นรู้
|
|
054 รู้ตัวเอง วางตัวเองเรื่อยไป
|
|
055 โลกเอาตัวเราเข้าไปรู้ ธรรมกลับมารู้ที่ตัวเรา
|
|
056 อ่านใจตัวเองให้ขาดไม่ดูดไม่ผลัก
|
|
057 ยถากรรม
|
|
058 ไม่หลงยึดสังขารว่าเป็นตัวเรา อวิชชาก็ดับไป
|
|
059 ออกจากใจ กลับสู่ใจ
|
|
060 สติตื่นรู้ในปัจจุบัน
|
|
061 รู้สังขารไม่ดับสังขารให้สักแต่รู้
|
|
062 ปล่อยวางตัวเรา ไม่ใช่เอาตัวเราไปปล่อยวาง
|
|
063 จิตยึดอะไรก็ไปอย่างนั้น
|
|
064 ทวนกระแส
|
|
065 หลงไปยึดเหตุการณ์ก่อนหน้าว่า 'เป็นเรา'
|
|
066 คิดกับรู้ เปรียบเป็นบ้านสองหลัง
|
|
067 ตัวเราที่แท้จริง
|
|
068 ทุกอย่างคงมีอยู่ แต่ใจไม่ยึด
|
|
069 นกบนท้องฟ้า
|
|
070 สิ้นยึด สิ้นหมด
|
|
071 ศรัทธาในสติ
|
|
072 สติอยู่ไหนผู้รู้อยู่นั่น
|
|
073 หลงคิดแล้วให้รู้สึกตัว
|
|
074 ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน
|
|
075 จิตกับใจ
|
|
076 ธรรมชาติของใจ มีแต่รู้
|
|
077 ไม่ทิ้งรู้ ไม่ยึดรู้
|
|
078 ปล่อยวางสิ่งที่ถูกรู้และผู้รู้
|
|
079 ธรรมชาติ 'รู้' ที่ไม่ปรุงแต่ง
|
|
080 แช่อาการสบาย และปัญหาสุขภาพ
|
|
081 อยู่กับรู้ ไม่ทำอะไรให้เป็นอะไร
|
|
082 อย่าหลงดื่มด่ำกับอาการ อย่าหลงไปกับความคิด
|
|
083 อยู่กับธรรมชาติ ใจเป็นธรรมชาติ
|
|
084 ผู้รู้ไม่คิด ผู้คิดไม่รู้
|
|
085 โยนิโสมนสิการ กับการมีกัลยาณมิตร
|
|
086 วิธีแก้จิตแช่
|
|
087 สิ้นความปรุงแต่ง จะรู้ความไม่ปรุงแต่ง
|
|
088 วิญญาณขันธ์ วิญญาณธาตุ
|
|
089 ไปให้ถึงใจที่ไม่เกิดดับ
|
|
090 ความแตกต่างระหว่างอวิชชา อกุศล กิเลส
|
|
091 ใครหนอที่มารู้เรา
|
|
092 เราเป็นคนรู้ หลงมานาน หายหลงซะที
|
|
093 รู้ซื่อๆ ให้เป็น(สำหรับผู้ที่ยังรู้ไม่เป็น)
|
|
094 ในเบื้องต้นต้องฝึกรู้สึกตัวให้เป็นเสียก่อน
|
|
095 ทำไมจึงต้องมาฝึกรู้สึกตัวให้เป็น
|
|
096 รู้ขณะปัจจุบัน นั่นแหละใจ
|
|
097 รู้ออกมาจากใจอธิบายไม่ได้ ต้องรู้เอาเอง
|
|
098 อย่าเอาขันธ์ห้าที่ยึดถือว่าเป็นตัวเราไปเพ่งดู
|
|
099 ฝึกรู้ตัวเราง่ายๆ
|
|
100 ถือสิ่งใด สิ่งนั้นเข้ามาในใจให้เราเป็นทุกข์
|
|
101 ความรู้เรื่องวิญญาณ
|
|
102 รู้ทุกคิดไม่ติดไป คิดอย่างไรได้แต่รู้
|
|
103 ผู้มาก่อนอธิบายข้อธรรมให้กับผู้มาใหม่
|
|
104 รู้อย่าง natural (คนญี่ปุ่น)
|
|
105 ใจเปรียบเหมือนกระจกเงาใสได้แต่รู้ แต่ไม่มีตัวใจ
|
|
106 อะไรเรียกว่าตัวเรา และอะไรที่เป็นรู้แท้ๆ
|
|
107 ยึดผิดตัวเป็นอวิชชา
|
|
108 คิดเท่าไรก็ไม่ 'รู้'
|
|
109 แค่สักแต่รู้ อย่างต่อเนื่อง ไม่ขาดสาย
|
|
110 ทบทวนความเข้าใจเรื่อง 'รู้'
|
|
111 สอบความเข้าใจ หลังจากทบทวนเรื่อง 'รู้'
|
|
112 ธรรมะเป็นสิ่งเดียวกับธรรมชาติ ไม่ยึด ไม่ทุกข์
|
|
113 อยู่กับบ้านหลังที่เป็นรู้ จบในเรื่องทุกข์ซะที
|
|
114 นิพพานคือการปลดเกษียณทางใจ
|
|
115 สังขารปรุงแต่งไม่ใช่กิเลสตัณหา
|
|
116 ปริญญาชีวิต
|
|
117 ทางเดินสู่ความพ้นทุกข์
|
|
118 จิตเดิมแท้นั้นสร้างปรุงแต่งไม่ได้
|
|
119 ไม่มีตัวเราไปโหยหาความว่าง
|
|
120 อย่าวาดปรารถนาในอนาคต
|
|
121 ใจที่สงบจากกิเลส
|
|
122 ไม่พยายามไปทำอะไร เพื่อให้ตัวเราไม่มี
|
|
123 ทั้งในความว่างและตัวเราคิดล้วนเป็นสังขาร
|
|
124 ยึดถือความไม่ยึดถือ
|
|
125 นิพพานมีอยู่ แต่ไม่มีผู้ถึงนิพพาน
|
|
126 มีสังขารเกิดดับอยู่ในใจที่ไม่เกิดดับ
|
|
127 สังขารไม่เที่ยง
|
|
128 สำคัญที่สุดคือประตูใจ
|
|
129 วางให้ขาดจากความเป็นตัวเรา
|
|
130 ปล่อยวางผู้ปล่อยวาง
|
|
131 ปล่อยทั้งรูป ปล่อยทั้งนาม
|
|
132 อย่าหลงไปยึดขันธ์ห้าว่าเป็นเรา เป็นตัวตนของเรา
|
|
133 ลิดรอนจากนอกผ่าเข้าไป เพื่อให้เข้าถึงใจที่เป็นความว่าง
|
|
134 ทุกอย่างมีอยู่ เมื่อสิ้นผู้ยึดก็จบ
|
|
135 เห็น ไม่เข้าไปเป็น ปล่อยวาง
|
|
136 ไม่เห็น เข้าไปเป็น ไม่ปล่อยวาง
|
|
137 รู้อะไรวางให้หมดทั้งรู้และสิ่งถูกรู้
|
|
138 ให้เห็นตัวเราไม่มีด้วยปัญญา ไม่ใช่คิดเอา
|
|
139 พบใจ ถึงใจ
|
|
140 หยุดที่ใจ จบที่ใจ
|
