ผู้ถาม : กราบนมัสการหลวงตาเจ้าค่ะ
กิริยาที่มันฝึกจิต ดูจิต เช็คจิต ตรวจสอบจิต แล้วมีสติปัญญาที่มากำกับว่าการกระทำเช่นนี้เป็นสังขาร ตัวปัญญานี่มันก็ส้งขาร เป็นอาการของจิตเช่นกันใช่มั๊ยเจ้าค่ะ ต้องปล่อยวางผู้ที่มารู้ว่านี่สติปัญญาของขันธ์ห้าและเป็นการกระทำเพื่อช่วยตัวมันเองไม่ให้หลงเป็นสังขาร
หลวงตา : ผู้รู้ เป็นสังขารละเอียดที่สุด ปล่อยวางผู้รู้ให้เด็ดขาด
เพียรเห็นอาการ หรือ เห็นพฤติแห่งจิตผู้รู้ด้วยญาณ หรือ เรียกสั้น ๆ ว่าเห็นด้วยใจเหมือนดั่งตาเห็นรูป โดยไม่มีเจตนา จงใจ ตั้งใจ หรือ พยายามที่จะเห็นผู้รู้
แต่เป็นการเห็นตามธรรมชาติของเขาเอง และ ไม่มีตัวตนเป็นตัวเราไปเสวยผู้รู้
ปุจฉาวิสัชชนาธรรมเมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม 2566
