"... การที่เรายอมปล่อยไปหมด ไม่เข้าไปยึดถืออะไร แสดงว่าเราพิจารณาแล้วว่า ‘ยึดถืออะไรไม่ได้’
ถ้าเราไม่พิจารณา เราจะปล่อยได้ยังไง ?
ถ้าเราไม่ยอมปล่อยไป เรียกว่า ‘ยึดถือ’ คือไม่ได้พิจารณา
การที่เราไม่เข้าไปยึดถืออะไรสักอย่าง ยอมปล่อยให้มันผ่านไปหมด เท่ากับว่าได้พิจารณาแล้วว่ายึดถือไม่ได้นั่นเอง
ไม่มีใครบังอาจสอนใครได้ ถ้าใจเราไม่วาง...
ถ้าใจเราวางแล้ว ไม่ต้องมีใครสอน...
เรา ‘รู้แก่ใจ’ เอง..."
หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
โอวาทธรรมจากไฟล์เสียง : 181121B1-2 ใจปล่อยวางเอง
ฟังและดาวน์โหลด https://drive.google.com/file/d/1udgc9h6rb7hSdfH4wdFe-XBnveAxfvKb/view
