ให้เห็นว่า “จิตผู้รู้” ไม่ว่าจะนิ่ง สงบ ว่าง มีความสุข อิ่มเอิบเพียงใด ก็เป็นเพียงสังขาร หรือ ปรากฏการณ์ตามธรรมชาติ
ไม่หลงยึดถือจิตผู้รู้นั้น เป็นเรา เป็นตัวเรา หรือ
***เป็นของเรา***
มิฉะนั้น จะเป็น อวิชชา ตัณหา อุปาทาน ภพ ชาติ ...และทุกข์
เมื่อมีอวิชชา ก็จะเป็นปัจจัย ให้เกิดสังขารกรรม คือ การคิด การพูด การกระทำ ในแต่ละขณะ จะมีตัวเราเป็นผู้บงการ ก่อให้เกิด วิญญาณกรรม คือ เกิดวิญญาณที่จะต้องได้รับผลกรรมให้เป็นภพ ชาติ และ ความทุกข์จากการคิด การพูด การกระทำในแต่ละขณะจิต และถ้าขณะจิตใดยังไม่สิ้นอวิชชาเสียที ก็ จะส่งผลต่อเนื่องต่อไปจนถึงชาติต่อ ๆ ไป
โอวาทธรรมหลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย เมื่อวันที่ 23 พฤษภาคม 2561
