ปัญหาความไม่พ้นทุกข์จึงไม่ได้อยู่ที่ “ใจ”
แต่อยู่ที่... เรายังไม่เลิกพยายามที่จะช่วยใจไม่ให้ทุกข์
ให้มีความสุข ความสงบ ความว่าง บรรลุนิพพาน
จึงไม่หยุดคิด หยุดปรุงแต่งเสียที
เมื่อ “หยุด” ช่วยใจเมื่อใด
ก็พบใจว่าง... ใจสงบ
เป็น “วิมุตติ” โดยอัตโนมัติทันที
หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
โอวาทธรรมจากหนังสือ “จบที่ใจ”
~~~~~~~~~~~~~~~
