หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

“รู้” นี้เป็นรู้ออกมาจาก “ใจ” ไม่ใช่รู้จากสมอง รู้จากสมองคือความจำ มันเลยกลับไปกลับมา... ใจมันตอบได้เองหมดนั่นแหละ ใจมันเก่งที่สุดแล้ว เพราะอะไร?

ใจคือพุทธะ ใจคือธัมมะ ใจคือสังฆะ ใจคือผู้รู้แจ้ง พุทธะก็อยู่ที่ใจ ธัมมะก็อยู่ที่ใจ สังฆะก็อยู่ที่ใจ

สมองมันเสื่อมไปเรื่อย ๆ ความจำก็ค่อย ๆ เสื่อมไป แก่ไป เจ็บป่วยไป ตายไป แตกดับสลายไป มันไม่เก่งกว่าใจได้หรอก

เพราะฉะนั้น ถ้าหลวงตาเอาความจำมาสอน เดี๋ยวเป็นอัลไซม์เมอร์ก็สอนไม่ได้ แต่ใจมันรู้ มันรู้ออกมาจากใจ มันพูดออกมาจากใจ หลวงตาเลยเปรียบเสมือนว่า... พอมันรู้ออกมาจากใจแล้วมันเหมือนว่ารู้ออกมาจากอากู๋ กูเกิ้ล (google) คือเวลาเราจะค้นหา (search) อะไรในอินเทอร์เน็ต (internet) ถ้าเราไปค้นหา (search) อะไรขวางไว้ เราต้องไปลบให้มันเป็นแถบสีขาวก่อน อยากจะรู้เรื่องอะไรก็พิมพ์ตัวหนังสือตัวใหม่เข้าไป จึงจะมีข้อมูลออกมา

มันต้องค้นหา (search) เข้าไปภายในใจที่ว่างเปล่า เหมือนอากู๋ กูเกิ้ล (google) อันนั้นแหละ... ความรู้มันมากมายกว่าอากู๋ กูเกิ้ล (google) อีก มันเป็นความรู้ที่ไม่รู้ว่ามันรู้อะไรบ้าง แต่มันรู้ก็แล้วกัน

นักวิทยาศาสตร์เขาใช้ความรู้ระบบการคิด มันจึงเข้าไม่ถึง “ใจที่สิ้นความปรุงแต่ง” พระพุทธเจ้า พระอริยสงฆ์สาวก พระอรหันต์เท่านั้นที่เข้ามาถึง “ใจที่ไม่ปรุงแต่ง” แล้วความรู้ก็อยู่ในนั้นทั้งหมด

หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
โอวาทธรรมจากไฟล์เสียง
180901A-6 รู้ที่ออกมาจากใจ-2
1 กันยายน 2561

ฟังจากยูทูป :
https://youtu.be/LoScqdFU5cw