ต้องไม่หลงสังขารและไม่ยึดถือวิสังขาร
- หลงว่าตัวเราเป็นผู้รู้ ผู้เห็น ผู้เข้าใจ
- แอบปรารถนาว่ามี “ตัวเรา” จะพ้นทุกข์
- ทั้งหมดนี้หลงเป็น “สังขารปรุงแต่ง”
- เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
หากไม่รู้เท่าทัน จะหลงเป็นสังขาร
คือหลงเอาสังขารเป็นเรา ตัวเรา หรือ ของเรา
มันจะเป็น “อวิชชา”
ต้องไม่หลงสังขาร
ไม่ยึดถือสังขาร
ไม่สังขาร หรือ เป็นวิสังขาร
จึงจะเป็น “ธรรมแท้” ที่ไม่เกิดไม่ตาย
“พ้นจากทุกข์”
หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
โอวาทธรรมจากปุจฉาวิสัชนา
1 ธันวาคม 2561
