"... มันยังไม่สิ้น “ตัวเรา” เพราะอะไร ? พอเราเจ็บปวดมาก ๆ เข้า ในขั้นที่สองมันเจ็บปวดทรมานแสนสาหัส มันหายใจไม่ออกแล้ว เราทุรนทุราย ดิ้นกระเสือกกระสน อยากให้พ้นจากสภาวะที่มันทนไม่ได้ มันเจ็บปวด มันทุกข์ทรมาน หายใจไม่ออก แน่น
ตอนนั้นมันจะดิ้นอย่างเดียว ไม่มีสติอะไรแล้ว ไม่มีสติปัญญา การเรียนรู้อะไรมาทั้งหมดไม่ได้นำมาใช้เลย มีแต่ดิ้นกระเสือกกระสนให้หลุดออกจากสภาวะที่ว่า... ไม่ไหวแล้ว ทนไม่ไหวแล้ว คือจะต้องออกจากสภาวะที่มันหายใจไม่ออก
ถ้าหลุดออกไปจริง ๆ ก็ตายจริง ๆ เลย เพราะว่าที่ตายน่ะ มันก็ทนไม่ไหวจริง ๆ จนกระทั่งทนกับความเจ็บปวดไม่ไหว ก็หลุดออกไปเลย มีตัวเราหลุดออกไป
ก็คือ “ตัวเรา” ทนไม่ไหวกับความเจ็บปวดทุกข์ทรมาน หายใจไม่ออก แน่น จุกไปหมด ดิ้นกระเสือกกระสนเหมือนปลาถูกทุบหัว เหมือนปลาขาดน้ำดิ้นหายใจไม่ออก ที่จะหาอากาศหายใจเฮือก ๆๆๆ
ฉะนั้นคนที่จะตายตอนนี้ก็คือ สุดท้ายก็หายใจยาว ๆ เฮือก... เฮือก... หาลมหายใจ แล้วก็ไม่ไหวแล้ว ร่างนี้ก็หลุดกระเด็น... ดึ๋ง... ออกไปเลยก็คือตาย ‼
ยังมีตัวตนหลุดไป รูปร่างเป็นกายโปร่งแสง เหมือนตัวเรา หลุดกระเด็นออกไปจากขันธ์ห้าที่เป็นกายเนื้อ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณที่เป็นกายหยาบ มีกายโปร่งแสงที่หลุดออกไป เป็นขันธ์ห้าเป็นรูปกายโปร่งแสง รูปร่างเหมือนตัวเรานี้ หลุดกระเด็นออกไปเลย
กายหยาบสิ้นไป แต่กายทิพย์ กายโปร่งแสงยังเหลืออยู่
มันก็ยังมีความทุกข์ มีความสุข มีความโศกเศร้า มีอะไรก็เหมือนเดิม เหมือนที่เคยอยู่ในร่างของตัวเอง ร่างตัวเองเคยเป็นอย่างไร ปฏิบัติได้แค่ไหน มีความทุกข์ ความสุขแค่ไหน มันหลุดไป แล้วก็ไปเป็นอยู่อย่างนั้นแหละ เหมือนเดิม
เพราะว่ามันตายแค่กายหยาบ เหลือกายละเอียด กายทิพย์ จิตทิพย์ มันก็มีร่างกายด้วย แล้วก็มีเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณที่เป็นทิพย์ ละเอียด มันก็เลยมีความรู้สึกนึกคิดอารมณ์เหมือนเดิม เหมือนที่เราเคยเป็น ทุกข์ยังไง โศกเศร้ายังไง ก็เป็นอย่างนั้นแหละ
ก็รอจนกระทั่งมีผู้ที่มาเอาวิญญาณไป เอาไปพิพากษาลงโทษตามบุญตามบาป ตามกรรมดีกรรมชั่ว หักกลบลบหนี้กันควรจะไปที่ไหน ยังไง !..."
หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
โอวาทธรรมจากไฟล์เสียง
181222A-1 สิ้นยึดถือผู้รู้ ไม่มีผู้ไป ไม่มีผู้มา ตอนที่ 1
22 ธันวาคม 2561
ฟังจากยูทูป :
https://youtu.be/Mh3521NQTPo
ฟังจากระบบซาวด์คลาวด์ :
https://soundcloud.com/luangtanarongsak/181222a-1-1
ดาวน์โหลด (คอมพิวเตอร์) :
http://bit.ly/2Cwty2B
