โอวาทธรรม 62

ปล่อยวางสังขารและวิสังขารจนหมดสิ้น จึงเป็นความบริสุทธิ์

ปล่อยวางสังขารและวิสังขารจนหมดสิ้น จึงเป็นความบริสุทธิ์

สิ้นตัวตน สิ้นผลของกรรม สิ้นผู้รับกรรม

สิ้นตัวตน สิ้นผลของกรรม สิ้นผู้รับกรรม

ยึด "ความว่างระหว่างการเกิดดับ" คือปฏิบัติผิดทาง

ยึด "ความว่างระหว่างการเกิดดับ" คือปฏิบัติผิดทาง

ไม่มี "ผู้ยึดถือ" จิตผู้รู้

ไม่มี "ผู้ยึดถือ" จิตผู้รู้

อย่ามีความเป็นอยู่ด้วยความประมาท

อย่ามีความเป็นอยู่ด้วยความประมาท

“ธรรม” คือการปล่อยวางตัวเรา

“ธรรม” คือการปล่อยวางตัวเรา

แจ้งในสัจธรรมจึง “สิ้นหลงยึดมั่นถือมั่น”

แจ้งในสัจธรรมจึง “สิ้นหลงยึดมั่นถือมั่น”

พิจารณาขันธ์ห้าจนสิ้นความหลงยึดมั่นถือมั่น

พิจารณาขันธ์ห้าจนสิ้นความหลงยึดมั่นถือมั่น

สติปัฏฐานเพื่อความรู้แจ้ง

สติปัฏฐานเพื่อความรู้แจ้ง

“อวิชชา” คือหลงยึดถือธรรมชาติมาเป็นเรา

“อวิชชา” คือหลงยึดถือธรรมชาติมาเป็นเรา

More...

“ความสงบใจ”

“ความสงบใจ”

ธรรมแท้มีแต่ “ปัจจุบันขณะ”

ธรรมแท้มีแต่ “ปัจจุบันขณะ”

ไม่มีผู้ยึดถือ

ไม่มีผู้ยึดถือ

สังขารในจิตผู้รู้

สังขารในจิตผู้รู้

Page 6 of 19

Search

โอวาทธรรม Archive

5BA01AEA 57EC 462B B6FB 90B6B03148ED

719CBB23 865C 4DF5 A1C8 222F752DCCBB

Facebook

เพจหลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย

บทถอนอธิษฐาน

โอวาทธรรม 62